Baina sistema jada anomaloa zen ingurumenari zegokionez, gero eta desberdinagoak ziren iparralde eta hegoalde globaletan, behartutako migrazio eta erbesteratze planetarioetan, anomaloa klase eta kasten sistema batean zeinak oraindik ere giza espezie gisa sailkatzen eta hierarkizatzen jarraitzen duen, genero-ordena zorrotz batez gain.

Hala ere, oraindik desagertu ez den beste pandemia batek indarrean jarraitzen du gaur egun: LGTBI+ fobia eta haren ondorioz sortutako gaitz guztiak. Maiatzaren 17an, fobia hau errotik kentzearen nazioarteko eguna izango da, baina badakigu horretarako etengabeko borroka-continuuma behar dela.

Lan-mundutik eta ELAtik errealitate hauei eta lan-merkatu formalean eta ez-formalean dituzten ondorioei gogorrago heldu behar diegu, akaso.

Birusak ez du mundu guztia berdin erasotzen, ezta langile klasearen baitan ere. Zenbait iturriren arabera, LGBTI+ pertsonen% 30ek lana galdu dute, batzuek aldi baterako eta beste batzuek behin betiko. Kolektiboaren barruan prekaritatea nabarmentzen da, bereziki trans pertsonena, %80ko langabeziarekin, bereziki nabarmena emakumeen kasuan. Halaber, adierazi behar da praxi gutxi dagoela negoziazio kolektiboaren arloan, lantokietako diskriminazioa eta jazarpen LGBTIfobikoa salatzeari dagokionez.

Horrez gain, indarkeria esponentzialki areagotu egin da hainbat kasutan, hala nola, beren senideekin konfinatuta egotera behartuta dauden gazte eta ez hain gazte askoren kasuak, non beren sexu-aukera eta/edo genero-identitate ez arautuak onartzen ez diren. Edota HIES-a duten pertsonen, sexu-langileen, salerosketaren biktimen eta emakume trans askoren isolamendu sozialeko kasuak, genero-identitateagatik emakume zentro askotan emakume hauek baztertuak direlarik.

Hemen eta hemendik kanpo sindikalismoak zorretan jarraitzen du LGBTI+ borrokarekin, nahiz eta Euskal Herrian ospatzekoa diren azken urtean ehundutako aliantzak; batez ere pinkwashing edo zuriketa arrosa-ren kontrako egindako lan mardula. Izan ere, ez dezagun ahaztu historikoki estigmatizatutako eta erreprimitutako LGBTI kolektiboaren garaipen eta aldarrikapenak kapitalizatu nahian dabiltzala gobernu, enpresa eta erakunde asko.

Harro! Euskal Herrietako Transmaribibollo Plataformak manifestazio batera deitu zuen irailaren 21ean, ‘Harro ez da €uropride, gure izenean ez’ lelopean, Stonewalleko matxinadaren izpiritua eta mugimenduaren sustrai antikapitalistak eta antifaxistak berriro indartsu entzun zirelarik. Halaber, urtarrilaren 30ean lan, pentsio eta bizitza duinen alde egindako greba orokorrean ere parte hartu zuen plataformak.

Horrelako aliantza politikoak eta elkarrekiko konfiantzak premiazkoak zaizkigu, munduak ez duelako koronabirusaren aurkako txertoa bakarrik behar: LGBTIfobia oraindik ere desagerrarazi beharreko pandemia da.

LGTBI+FOBIA: desagerrarazi beharreko beste pandemia bat