Juan Kruz Mendizabal zakurretara

Guraso ateoak ditut eta ez ninduten eliza katolikoaren bedeinkazioarekin bataiatu. Ikastolan erlijioa baino, etika eskolak aukeratzen zituen tipo arraro horietako bat nintzen. Komunioko oparirik jasotzen ez zuen ume ondamutsu bat. Eta ez, bistan denez, ez nuen Gipuzkoako apaiz ospetsuena ezagutzen, ez nuen bere izena sekula entzun, albiste asaldatzailea argitaratu arte. Sotanen mundua urrunekoa zait, aitzitik, Juan Kruz Mendizabal, ’Kakux’, apaiz harrapakariaren kasua ez zait ustekabekoa egin.

Izan gaitezen zintzoak behingoagatik, apaiz batek udaleku kristau batzutan gaztetxo bati barrabilak laztantzea ez da harritzekoa. Ezta ere, abade batek laugarren pixu batetik haur bati tabakoa erosteko txanpon bat botatzea, gero, etxera igotzean, felazio bat egitera behartzeko. Etxean entzun izan diren istorioak dira, amonak, izebak kontatzen zituenak, eremu pribatuan mantendu direnak urte luzeetan. Asko dira eliza Katolikoaren egituraren babespean egindako sexu abusuak, gurutzearen itzalpean gorde izan direnak. Begiak estalita, ahoa itxita ere, gauza bat askotan gertatzen denean, ohiko izatera pasatzen da.

Benetan ustekabekoa dena da José Ignacio Munillak zuzentzen duen Donostiako Elizbarrutia izatea kasua argitara atera duena eta ez Berriako kazetari ikertzaile talde bat, Spotlight pelikulan nola. Harritzekoa dena da nola bota duten ‘Kakux’ zakurretara, bere anai sotanadunek. Nola ‘Kakux’ izan den bakarra zakurretara bota dutena, hedabideetan larrututa. Eta honen aurrean zer pentsatu behar dugu? a) José Ignacio Munilla apaiz onberaren ekintza txalogarria izan dela. Elizaren praktikak aldatzeko eman duen pausu ausarta. b) José Ignacio Munillak zuhurki probestu duela Mendizabalen kasua, bere aurkari bat paretik kendu eta Donostiako Elizbarrutian boterea lortzeko. Zakurretara bota duela, isolatutako kasu bat, gainontzeko denak estaltzen segitzeko.

Badago zer ikertua kazetari lagunok.

Juan Kruz Mendizabal zakurretara