Genero ideologiaren lehentasuna, kultura eta euskalgintzaren gainbehera
Genero ideologiaren lehentasuna, kultura eta euskalgintzaren gainbehera –
Gaur egungo euskal panorama genero ideologiaz beteta dago. Edozein parametro, edozein entitate, edozein egoera edota edozein eremu, genero ideologiaren galbahetik pasa behar da. Horixe da gaur egungo joerak agintzen duena, halabeharrez.
Horrelako jarrera lehenetsi eta nabarmentzeak euskara eta euskal kulturaren gainbehera ekartzen ari dela iruditzen zait. Ingurunean pixka bat begiratu besterik ez genuke egin behar. Garai bateko kultur eferbeszentzia eta irakinaldiak nekez ikus daitezke gaur egun. Joan den mendeko bigarren erdialdean, gure herrian euskal kulturaren berpizkundean, hau da, 70, 80 eta 90. urteetako hamarkadetan eman zena, astiro-astiro beherantz joan da, eta gaur egun oso nabaria da gure ikastetxeetan euskara, kultura eta euskalgintzaren gainbehera oso modu orokorrean. Gure kirol taldeetan, kultur taldeetan eta antzekoetan ere bai, genero ideologiak garrantzia handiagoa du euskara eta euskal munduko edozerk baino. Dudarik gabe, argi dago, genero ideologiaren garrantzia arlo eta gai guztietan sekulako indarrez sartu da eta izugarrizko garrantzia hartu du.
Horregatik genero ideologiaren lehentasunak, kultura eta euskalgintzaren gainbehera ekarri du. Eskoletan gertatzen dena ikusi eta aztertu besterik ez da egin behar. Egunetik egunera gutxiago irakurtzen da, euskararen erabilera minimo historikoetan dago. Bai, badakit akademikoki ikasle kopuru handi batek euskara dakiela ematen duela, baina, zer gertatzen da kalean, etxean eta eguneroko erabileran? «Pero es más importante hablar de feminismo y de lo que uno quiera autodefinirse sexualmente». Bai, horixe da benetako errealitatea. Hau ez da ezer oraintxe asmatzen ari naizena. Sartu muturra gaur eguneko edozein ikasle gelatan eta horrelako zerbait antzemango dugu.
Irakurketaren arloan ere gauza bera. Urrutiago joan gabe Zuzeu.eus web-ean honetan bertan irakurle eta idazle galerak aipatzen dira artikulu batean: Irakurle galera.
Mugikorra omen horren erantzule nagusiena, baina ez da bakarra. Argi da genero ikuspegiak eragin handia izan duela, eta euskara eta euskalgintzari, bere sakadari eta bultzadari eragina eta indarra kendu diola. Gustatuko zaigu ala ez, baina errealitate baten aurrean gaudela iruditzen zait. Begiratu gure inguruan bestela.
Gainera kontutan eduki dezagun beste ikuspegi objektibo bat. Edozein azterketa edo ikerketa ikuspegi feministatik enfokatzean, ghetto batean sartzea suposatzen du, izan ere, gehienetan feminismo hau soziologia marxistak bideratu eta agindutakoa izango baita. Azken finean teoria feminista hau, murriztua, eta norabide arbitrario eta joeraz beterik azalduko zaigu. Beraz, hemendik aterako ditugun ondorio guztiak partzialak eta manipulatuak izango dira.
Gainera, feminismo honen joerak euskalgintzaren helburuetatik urrunduko gaitu derrigorrez, izan ere, bere jarrerak bidaide izan daitekeen beste edozein subjektu fagozitatzen baitu.
Zoritxarrez hau ere, hezkuntzan gertatzen da, eta honen patua pairatzen ari diren lehen bi subjektu edo entitateak kultura orokorra eta euskalgintza direla sumatzen hasi gara.
Saia gaitezen objektiboak izaten eta gure egunerokotasunaren arlo ezberdinetara begira dezagun. Berrietan ere fijatu gaitezen, azken aldikoak penagarriak dira. Jakina, garrantzitsuagoa da Bilboko kale jakin batean kutsadura tasak baxuagoak izatea, aldiz, kale horren ondoko haurrentzako parkean euskararen erabilera beherantz nabarmen egin baldin badu, guri bost.
Era berean, gure gazte eta nerabeek hogeita hamar generotik gora omen daudela badakite, baina nekez jakingo dute gaur egun, de facto (ez da boutade ni neu pairatu baitut), nor den Atxaga, edo zein da bere obrarik garrantzitsuena. Beno, batek bai erantzun zidan, Banbulo. Antzekoa berrietan, esate baterako web-etan, telebistan eta irratietan negargarria da Hondarribiko Alardearen aferari buruz sortu den ikusmira nabaritzea. Baina esandakoa, kultura, guri bost.
Dagoeneko euskal nortasunaren galera errealitate bat da. Ados nago Zuzeu web-ean bertan aipatzen den artikulu baten iritziarekin: Euskal NORTASUNAren galera.
Egia da: Su Ta Gar entzutea ez da nahikoa.
Eta ez da hori bakarra. Urrutirago joan gabe, Cate Blanch-ek hauxe adierazi zuen Donostia Saria jasotzerakoan bere bizitzaren motibazioari buruz. Bere ibilbidearen hari nagusia “jakin-mina” eta gizakia izateak zer esan nahi duen argitzea izan dela azaldu du. “Sormenari emandako gurea bezalako bizitzak zalantzak eta ziurgabetasunak izatea dakar. Apalak izan behar dugu eta esan: ‘Ez dakit eta hemen nago ikasteko’”, aldarrikatu du, eta erantzun azkarrak aurkitzeko nahiaren aurka agertu da. Hain juxtu, kontrakoa gertatzen da gaurko gure gizartean. Horrelako pentsamendu baten gabezia daukagu, batez ere gazteen artean. Ilusioa, motibazioa eta jakin-mina falta dira gehiengo handi baten helburuetan. Gaztedia oso galdua daukagu.
Gogoratu behar dugu, halaber, aurtengo ekainean atera ziren datu batzuk PISAk egindako ebaluazioetan, eta hauen emaitzetan euskal ikasleen kreatibitate maila baxuenetakoa da. Egunetik egunera gure gazteek okerrenak bihurtzen ari dira. Ilusioak eta bikaintasunak ez dute lekurik gure gazteen artean, baina hori bai, genero ideologia nonahi aurkitzen dugu, eta hau izan behar da gure helburuen eta pentsamoldearen ardatz. Garrantzitsuagoa da genero ideologia lehenetsi hezkuntzan irakurketa bultzatzea baino. Chapeau! Ongi ari gara!
20 minutos: Los alumnos de País Vasco son de los menos creativos de España, según PISA
Crónica Vasca El rendimiento de los alumnos vascos es «de los más bajos de España» en creatividad
Norte Expres: Vascos de 15 años: Muy bajos resultados en pensamiento creativo
Cadena Ser: Los alumnos vascos, a la cola en pensamiento creativo, según el último informe PISA
Horrelaxe gaude, eta horixe da gure maila. Zuzeu-n ere beste artikulu batean galdera garrantzitsua egiten da: Nortzuk bultzatuko dute orden berria eraldaketa sozialaren begiradatik? Sakonki hausnartzekoa da.
Jarrai dezagun bitartean genero aniztasunaz hitz egiten gure klaseetan, edo feminismoaren putzaldi eta gorakada berri hau hauspotu behar dela esaten. Azkenean benetan lortuko duguna
ekologiaz eta feminismoaz oso kezkaturik dagoen gizarte analfabeto eta kutrea izango da, y que hablará todo muy bien castellano, “egun on” eta “eskerrik asko” esatea izan ezik. Euskararen gainbehera gertatzen ari dela argi dago, eta berarekin batera euskal kulturgintzarena ere bai. Horretara goaz, eta denborak egiaztatuko du.
Aitzitik, ez dezagun galdu esperantza. Esperantzak etorkizun irekia suposatzen du, oharkabean espero ez ditugun gertakizunak ekarriko dituena. Honekin batera, bada garaia zenbait arloetan lemaren norabidea erabat zuzendu eta jomuga garrantzitsuagotara bideratzeko, euskara eta euskalgintza helburu eta xede nagusiak ditugula argi edukiz. Eta alboratu ditzagun behingoz azken garaiko modak eta woke ideologiatik datozen desbideraketa berri tranpati hauek. Etorkizuna irekia da, onerako zein txarrerako, eta gure esku dago!
Jon Sarasketa (irakaslea)
Artikulu interesgarri hau ABERRIBERRI.COM web-etik arrantzatua izan da.
Feminismoa nazioen baitan gatazka elikatzeko fartsa bat da, globalisten bazka errazagoa izan daitezen. Euskal nazioa barne, edo bereziki. Baina guztiaren gainetik, feminismoa oso errex errefutatzen den teoria bat da. Soilik begiratu behar da zeinek dituen bizi kondizio bortitzenak: bizitza itxaropena, lan istripuak, hilketak, eraso fisikoak, etxegabeak, presondegiak, suizidioak, eskola porrota… Gezur hutsa da feminismoa.
Zoritxarrez artikuluan azaltzen dena jada errelitatean aurkitzen dugu, eta egia da. Zoritxarrez diot! Nire esperientziatik eskolan, kalean, taldeetan,… bene-benetan euskararen presentzia egunetik egunera urriagoa da! Hori bai, ideologia berri hau, gure gazteek oso presente dute, euskara eta euskal kultura baino gehiago.
Negargarria benetan!!!