Zuzeu webgunean, partaide berriak erakartzeko irgarpenaren lerro hauek motibatu naute artikulu hau argitaratzera: «Gure gaien artean errege, bi izaten dira: euskara eta politika. Horiexek itsutzen gaituzte, antza. Baina beste batzuek ere maiz agertzen dute muturra, feminismoak, ekologismoa, bidaiek, arrazakeriaren ingurukoek…».

Dudarik ez da, gorago zerrendatu gai horiek jaun eta jabe agertzen zaizkigu hemengo zein nazioarteko hedabide nagusietan… gai horiek, tratatzen, eztabaidatzen, kritikatzen, salatzen, aldarrikatzen, sakontzen, aztertzen, «tertuliatzen» gustuko dituzte aktualitatearen munduan murgildurik daudenek…

Beste gai batzuk aldiz, gutxitan agertzen/entzuten dira hedabideetan; Hain zuzen ere, horien artean, bat ekarri nahi nuke nik zuzeuren agertoki honetara: espiritualitatea.

Espiritualitatea hitzaren definizio bat baino gehiago daude hiztegietan; batzuek erlijioarekin lotura zuzena dute baina horiek baztertuko ditut izan ere, nire aburuz eta inor mindu nahi izan gabe, erlijioak hipokresia eta faltsukeriaren habiak dira goi mailako poderedun batzuen esku eta mesederako. Beraz egokien iduritzen zaidan Alain Boudet–en (zientzian eta fisikan Doktore, Terapeuta eta irakasle) definizioa emanen dizuet: «La spiritualité n’est pas un système religieux, mais une expérience naturelle qui permet à l’être de s’épanouir dans sa véritable grandeur».

Euskaraz: «Espiritualitatea ez da sistema erlijioso bat, jendeari bere baitako egiazko handitasunean garatzeko esperientzia naturala baizik».

Lehenik eta behin argitu nahi dut ez naizela «espiritualitatean» aditu handia… Ez dut ikerketa berezirik egin gai horren inguruan eta argi da jende asko badela ni baino jantziago. Nere zilegitasuna, azken bi urteetan bizitako esperientzia pertsonalean oinarritzen da, apaltasun osoz.

Espiritualtasunarekin ukan dudan lehen harreman argia kazetaritzaren zurrunbilotik urrundu naizen garaiarekin batean gertatu da; ez da kasualitatea.

Urte andana «sprint» moduko korrika batean bezala pasa ondoren, asumitu behar izan dut ez nintzela lehiaketarako egina; onartu behar izan dut bide batez, ez nintzela «super-woman» bat, haurrez, lan kontuez, ordutegi eroez, etxeko gaiez, familiako lanez, ikastolako arazoez eta beste 11 kontuez batean arduratzeko gaitasunarekin.

Guzti horretaz ohartu ondoren, bi aukera nituen: lasterketan segitu iraun arte, edo bidean gelditu indarrak hartzeko eta bide berriak bilatzeko.

 

Lasterka jarraitu edo bidean gelditu

Geldialdiarena hautatu izanaz ez naiz damutzen orain. Bide bazterrean nengoela, lagun min batek oparitu zidan Reiki sesio baten ondorioz bapatean eta ohargabean hasi nintzen espiritualtasuna eta haren onurak ezagutzen. Hor ere ez dago sekreturik, ez mirakulurik. Lan egin behar da bere barneko ahotsa entzuteko, bere burua pausatzeko, bere arima ezagutzeko edo entzuten hasteko. Hastapenean konzeptu batzuk ez dira ulertzen gure eguneroko diskurtsoetatik hain urrun diren….

Gero emeki emeki hasten dira gauza batzuk aldatzen, zure buruan, zure egunerokoetan, harremanetan, hasten zara liburu ezberdin batzuk irakurtzen, gogoeta ezberdinak ukaiten….

Ez dira gainera kafea hartzean edo lagunekin topatzean erraz aipatzen diren gaiak… jakina da kirolaz, politikaz, lanaz, albisteez, atzerriko kontuez, haurren hezkuntzaz, telebista programez, erosoago mintzo garela gure barneko gaiez baino.

Ez nuke gehiegi luzatu nahi 1. artikulu honetan, beraz, harira: «Hurrengo iraultza: espirituala izanen da» entzun nion noizbait lagun bati… Azken hilabeteetan sentitu ditudan barne aldaketekin, irakurri ditudan gogoeta batzuekin eta garai hauetako mundu osoko aktualitate kezkagarriekin, aitortzen dut gero eta sinesgarritasun handiagoa ematen diodala erranari.

Gure baitan begiratzen hasiko garenean ohartuko gara, mundu honetan bizi garen guztiok gauza amankomun asko ditugula. Nork nahi du gerra bat bere herrian? nork nahi du gosez, hotzez edo bakartasunez hiltzen den jendea? nori interestazen zaio lurra suntsitzea? bioaniztasuna mugatzea? nork nahi du herritik eta familiatik urruntzea? Nori interesatzen zaio gizartea beldurpean bizitzea? Galdera soka amaigabe honi erantzuten hasita ohartuko gara mundu honetako biztanlegoaren % 99ak ez duela planeta honetako gertakari ezkorrik nahi. Gelditzen den %1ean dauden aberats, poderedun, errege, presidente, guru, elizgizon, arma saltzaile, multinazionalen buruei interesatzen zaie bide suntsitzaile honetatik segitzea, aberasten segitzea, milioika ta milioika herritarren bizkar.

Elkartasun zintzoa eta aldaketa sakonak gertatzeko mundu honetan, gure baitatik hasi behar dugu garatzen, gure interes komunak ikusten. Horretarako bi urrats dira oinarrizkoak eta bereizi ezinak: lehenik ikasi behar dugu gure barne ahotsa zintzoki entzuten; horretarako kanpoko eragin, gogomoldatze, manipulazio eta beste diskurtso prestatuak baztertzen ikasi behar dugu.

Zer gertatuko da, gerrak, pobrezia ukazioak, beldurrak eta beste eguneroko manipulazioak ez baditugu gehiago sinesten? Zer gertatuko da ezinezkotzat jotzen dituzten aterabideetan, hobekuntzetan diruaren banaketa orekatuan sinisten hasten bagara, itotzen gaituzten beldurrak uxatu ondoan?

Lerro horiek irakurtzen dutenen artean entzun ditzaket jada irriak. Nik ere luzaz irri egin dut… saiatu arte.

Espiritualtasunak nere bizitzan ekarri dituen aldaketa baikorren adibide argia: lerro hauek idazteko gogoa ukan izana eta irakurle batzuen ondorio ironikoak aintzinetik onartzea da. Hots nere burua kasu honetan zehatzago: arima gehiago ezagutzea eta asumitzea.

Hurrengo bat arte?

Espiritualitatea hizpide, irakurri nahi?