http://alteretaego.wordpress.com

 

Alter dixit.

Ittoqqortoormiit, 2012ko azaroaren 26a.

Bizi dugun urte-sasoirako, giro ederra gaur Groenlandia aldean, egunak agur kutsua duen arren. Hori bai: harrikoa egiteak, latitude hauetan, mina eta dena ematen du.

Sei hilabetez auzoko izan dudan Rachel Sexton gaur joan da basetik. Neska jatorra zen, behintzat, bart gauera arte. Izan ere, atzoko eguzkia ezkutatu eta berehala, Rachel, Jenna bilakatu zen, ordu batzuez.

Ez dakit, ziur, atzoko San Miguelek utzi didaten buruko minak edo Rachelek tanga horia aurkitu nahian sortu duen iskanbilak atzarri nauen. Jakiteagatik, ez dakit azkenean aurkitu baduen ere, lo-plantak egiten jarraitu baitut, agurra errazteko edo.

Jameson Land penintsulako hiriburutik 80 kilometrora kokatzen den base hau da, azken hiru urteotan, nire etxea. Etxola bik eta neurketa desberdinetarako ezin konta ahalako tresna desberdinek baino ez dute apurtzen inguruko zuria.

Ni, harrezkero, ESArako behaketa proiektu batean nabil murgilduta. Rachel, aldiz, AEBetako gobernuaren beka batekin hari zen bertan. Dela krisiak aurrekontuetan murrizketak ekarri dituelako, dela Errusiaren komunikazioak bidean atzemateko gaur egun internet baliagarriagoa delako, eusten zuen finantziazioa eta proiektua, biak batera, erori egin dira. Bakarrik geratu naiz: elurra, hartz zuriak eta gau izartsuak ditut lagun bakar orain.

Ez genuen ezelako kontraturik sinatu, baina argi utzi genuen, hasieratik, leku galdu hartan lanerako geundela. Askotan egon naiz bere etxolan, eta baita bera nirean ere, baina lehenengo aldia izan da gaua elkarrekin eman duguna. Ez omen da komeni lana eta plazera gehiegi nahasterik, berez; baina are gutxiago kilometro askotako itzulinguruan hain jende gutxi dagoenean. Hori zen, inoiz gauzatu gabe, hasieratik egina genuen elkar ez erasotzeko ituna.

Neska azkarra da Rachel, eta goizeko egoera ere nahiko ondo jakin du irakurtzen. Gosaria elkarrekin hartzea aukera bat izan zitekeen, bizi izandakoari amaiera polit bat emateko. Baina berak berea hartu du eta, uste dut, hobe dela horrela. Eta galdutako tangarena, hurrengo garbiketa orokorrean edo, konpondu daitekeen zehar-kaltea baino ez da izango. Chantilly aldeko NROren egoitzara zenbait dei egin eta helaraziko diot, noizbait.

Narsarsuaq-eko aerodromora eraman duen helikopteroa urruntzen entzun dudanean jaiki naiz ohetik. Kafea prestatzera noala konturatu naiz, bat-batean, harrikoa egin gabe dagoela. Gerorako uztea erabaki dudan une berean, ohar bat ikusi dut sukaldeko armairu batean.

Beti gustatu izan zait ironia, bere neurri justuan, darabilen jendea. Eguneko lehen irribarrea sortu dit post-it horiak.

Berak erabilitako tako beretik, neuk ere, bi hartu ditut. Batean azukrea idatzi dut eta, bestean, sakarina. Lehenengoa oheburuan itsatsi dut; bigarrena, komuneko atean.

Eguneko bigarren irribarrea etorri zait, Groenlandiako bitakorara post hau igo aurretik.

Ego dixi.