Agramondarrak eta beaumontarrak XXI. mendeko Nafarroan?
Agramondarrak eta beaumontarrak XXI. mendeko Nafarroan? –
William Shakespeare hilezkorraren lan argitaragabe bat aurkitu berri da Olibako monasterioan, Nafarroako Erresuma agertoki erraldoi bihurtuz eta «munduaren harridura» izatera deitua dagoen tragikomedia bat lau ekitalditan irudikatzeko.
1.- Banderiak agertu ziren beaumontarren lerroetan, Miguel Sanz garai bateko Nafarroako erregeordearen tesiak nagusitu zirenean eta horren ondorioz, jatorrizko beaumontarren (UPN) eta Gaztelako Gorteko (PP) aliatu eta fidatzaile tradizionalen arteko desatostasunak areagotu ziren.
Haustura-prozesuak ezohiko oihartzun mediatikoa eragingo du Gaztelako Erresumako hiriburuko gezurtietan eta pregoietan, eta, elkarren aurkako salaketen eta deskalifikazioen ondoren, dibortzio traumatiko bat sortuko da, Nafarroako Gorteetan duen ordezkaritza gutxituko duena.
Horrela, erregordea ohia Sanzek, Javier Esparza Nafarroako tronurako oinordeko legitimo eta beaumontarren buruzagi izendatu ondoren, Sergio Sayas Buñuelgo infantzoiaren beaumontarren buruzagi izendatzearen eta Gaztelako Gortean (PP) bere fidatzaileekin zuen aliantzarekin jarraitzearen aldeko ibaiertzeko tropelen artean korronte disidente bat agertzen ikusiko dugu.
2.- Beste alde, sozialistak (Erriberako eta Erdialdeko antzinako fazeria -eta herri- liskarren ondorioz beaumontarrengandik banandutako fakzioa), Beaumontarreko tropelen zatiketaren ondorioz, gerrako arbitro bihurtu ziren.
Horrela, hasierako eskrupuluak eta hasierako ideiaren zirimolak galduta, Esparzari inolako konplexurik gabe lagunduko diote aurrerantzean, Nafarroako erregeorde berria izateko, bai eta Erresumako Kontuak onartzeko ere, tartean pregoi ofizialetan eta eguneroko zeregin politikoan agramondar taldeak baztertzeko politika sistematiko batean parte hartuz.
3.- Bere jarrera berriaren harrotasunean, Chivite, sozialisten burua, laster ohartuko da Esparza erregeordea txotxongilo bat besterik ez dela bere eskuetan, eta bere proposamenak izango dira benetan botereak babestuko dituenak bentrilokismo eszeniko bikain batean, zeinagatik era guztietako kargu eta prebendak jasoko dituzten.
Azkenik, Esparza erregeordea Chivitek gidatutako beaumontarren eskarietara makurtuko da, eta Beaumonteko fakzio berri bat (UPN-PSN) sortzera behartuko du bere burua, aurrerantzean boterea izango duena «Nafarroako Erresumaren gobernagarritasunaren eta osotasunaren» mesedetan; bide batez, ostrazismo politikora kondenatuko ditu agramontar fakzioak.
4.- Agramontarren artean, Uxue Barcos, Erregin ordea ohi karismatikoa bere tropela handitzen saiatuko da, EA fakzioaren hondakinak fagozitatu ondoren. Zeregin hori Bildurekin lehiatuko da, (ANVren antzinako agramondarren oinordeko den banderia), Beaumonteko banderiak Boterera igotzea eragozten saiatuz.
Bitartean, Erresuma zaharraren jatorrizko hizkuntza, euskara edo lingua navarrorum, lege berrien aldarrikapenean baztertua izango da, iparraldeko zokoetan eta hainbat hiriko auzoetan mugaturik geratuz.
Horiequin guciequin picutara goaz eguiazco naffarrac.
Aguian aguian egun batez jaiquico dira eguiazco naffar euscaldunac!