Puigdemonten beltxarga beltza –

Tardofrankismoko lobby judizialak Espainiako estamentu judizial nagusiak fagozitatu zituen (BJKN, Auzitegi Gorena eta Kontuen Auzitegia), eta Auzitegi Gorena Kongresuko “arrabol aurrerakoiak” onartutako lege-dekretuei eusteko horma gisa izango zuen; Francisco Marín Castán presidentea, karguen erruletan eta prozesu judizialen esleipenean croupier gisa; Marchena eta Llarena epaileak, bere izar mediatiko gisa eta “Aldaezinen klana”, beren peoi onberak  bezala.

Halaber, Auzitegi Gorena “politikarien klanak” kontrolatuko luke, Ramon Trillo Auzitegi Goreneko Salako presidente ohiaren hitzetan, eta “eskuin tardofrankistaren benetako lobby edo presio-talde bat izango litzateke, erabaki judizial eztabaidagarrien bidez Sanchezen Gobernuaren erabaki politikoak edo ekonomikoak geldiarazten edo iraultzen saiatu dena”.

Feijoo presidente izendatzeko saiakerak porrot egin ondoren, lobby judiziala aplikatuko da orain, Pedro Sanchezen jarduneko gobernua prestatzen ari den Amnistiaren Legearen ordezkoa indarrean sar ez dadin, ezinbesteko baldintza baita Junts alderdiaren babesa lortzeko eta Gobernuko presidente berria izateko.

Puigdemonten beltxarga beltza

Zisne Beltzaren Teoria Nicholas Taleb-ek garatu zuen Beltxarga Beltza (2010) liburuan. Bertan, “norbanakoak eta kolektiboak ziurgabetasunera itsu eta gertakari arrotzaren rol masiboaren inkontziente egiten dituzten joera psikologikoak” azaltzen saiatzen da.

Puigdemonten beltxarga beltza Llarena epailea izango litzateke, Puigdemonten estradizioa lortzeko Euro formako porroten ondoren, Tardofrankismo judizialaren azken gotorlekua izango litzatekeena, Puigdemont amnistiatzea eragozteko eta Belgikako erbestetik herritar aske eta eskubide politiko guztiekin itzuli ahal izateko.

Hala, Pedro Sanchezen inbestidurari babesa emateko Juntsek jarduneko Gobernuari “sine qua non” baldintza gisa ezarri zion amnistiari buruzko etorkizuneko legeak amnistiatuak izan daitezkeen ustezko delitu-egitateak baino ez ditu azaldu beharko, neurri horren onuradunak aipatu gabe.

Era berean, lege hori delitu-kasu bakoitzari aplikatzea indibidualizatua izango da, eta epaileek aplikatuko dute. Llarena bera izango da Puigdemonten prozesu-egoera argitzeko arduraduna, eta, aurrekariak ikusita, oso gertagaitza iruditzen zaigu Llarenak Kataluniako presidente ohiari legezko neurri horren onurak ematea, Llarenak duela gutxi erabaki baitzuen auzipetzea indarrean mantentzea, dirua bidegabe erabiltzeagatik.

Hauteskundeak errepikatzeko bidean?

Balizko Amnistia Legea “irakurketa bakarreko” prozeduraren bidez izapidetuko litzateke. Prozedura horrek epeak sinplifikatzea ahalbidetzen du, baina Senatuaren onespena behar du. PPk Goi Ganberan gehiengo osoa duenez, filibusterismo politikora joko du epeak paroxismora arte luzatzeko, eta, beraz, Pedro Sanchezen balizko inbestidura baino lehen Legea indarrean jartzea oso gertagaitza da.

Ondorioz, Puigdemontek bi aukera izango ditu: Sanchez hautagaiaren hitzaz fidatzea edo  Hauteskundeak errepikatzea, eta Puigdemontek Sanchezen promesetan duen mesfidantza ikusita, azken aukera hori serioski aztertzen ariko litzateke.

Gauzak horrela, Puigdemontek ziurtasun osoa izango luke jarrera hori berretsiko dela Kataluniako Parlamenturako hauteskundeak (2024ra aurreratuko liratekeenak) irabazita, Espainiako Estatuan PP-Vox Gobernua osatzea aurreikusi ostean, 2024ko urtarrilean Hauteskunde Orokorrak errepikatuko balira, eta Kataluniako Independentziari buruzko erreferenduma egitea legez ezinezkoa izango balitz, Puigdemontek Waterlootik telegidatutako Kataluniako Gobernu berriak Estatu zentralarekiko pultsua berrargitaratu ahal izango luke DUIren (Aldebakarreko Independentzia Adierazpena) adierazpenarekin, eta Gobernu zentralak 155. artikulua ezartzea itxaron.

Germán Gorraiz Lopez – Analista

Puigdemonten beltxarga beltza