Utopia terminoa Thomas Morek erabili zuen XVI. mendean, eta “gizateriaren bilaketa nekaezina litzateke toki edo gizarte ideal baten garaiaren hasieratik”. Erreala ez den arren, aukera ematen du gizarte edo komunitate baten idealak ezagutzeko bere ibilbide historikoaren une jakin batean, bai eta haren amets idilikoa gauzatzea eragozten duten oztopoak ezagutzeko ere.

Utopia litzateke “amets bat lortzeko bidea“, bere ahalmenean inplizituki egintza konkretu bilakatzeko ahalmena izango lukeena (bidean helmuga dago), pragmatismo politikoak markatutako bidetik ibili behar delarik: “Has zaitez behar dena egiten, ondoren posible dena eta bat-batean ezinezkoa dena egiten ariko zara”.

Bestalde, Lyan Watson biologoak 1979an argitaratutako Lifetide (1979) lanean baieztatzen duenez, pertsona kopuru handi batek (Masa Kritikoa) ezagutza edo gauzak ikusteko modu berri bat eskuratzen badu, hau gizateria osora hedatuko da.

Horretarako, beharrezkoa da pertsona kopuru jakin batek (Masa Kritikoa) kontzientzia handiagoa izatea, eta une horretan norbanakoa gai da jauzi ebolutibo bat egiteko eta pentsamoldea aldatzeko, Ehungarren Tximinoaren Teoria izenez ezagutzen den tesia.

Horrela, krisi ekonomikoaren larriagotzeak, elite politiko-ekonomikoaren ustelkeria kasu odoltsuek eta borboien monarkiaren eskandaluek eragindako Espainiako gizartearen desafekzio politikoak, egungo status quo-aren oinarri den 78ko Konstituzioaren indarraldia berrikusiko dute.

Ondorioz, Espainiako Estatu osoan ezinbestean katarsia eta ondorengo metanoia kolektiboa sortu ondoren, ezin da baztertu hamarkada honetan III. Errepublika ezartzea. Agertoki horretan, Espainiako Estatuaren kartografia berri bat diseinatuko litzateke, Estatu Konfederala ezarriz.

III. Errepublikaren utopia