Bildotsen matxinada posible al da? –

Hermann Hessek, “Estepako Otsoa” (“Der Steppenwolf, 1927) liburuan, gerren arteko garaian Europako gizarteaz jabetu zen larritasun, etsipen eta nahasmen sentimendua islatzen du, eta gizarte burgesa (“zibilizazioaren gainbehera”) gogor kritikatzen du.

Diktadura ikusezin horrek jatorrizko gizabanakoaren idealak deuseztatzen ditu, eta izaki akritiko, beldurti eta konformista bihurtzen du, ondasun materialen kontsumismo konpultsiboak lasaituta gizarte homogeneo, uniforme eta erraz manipulagarri baten lerroak ezinbestean loditzen dituena.

Horrela, Hessek honela definitzen du burgesa: “beti erdian, muturren artean, leku epel eta atsegin batean jartzen saiatzen den pertsona bat, ekaitz bortitzik gabe. Ondorioz, berez bizi-bulkada ahuleko izakia da, beldurtia, gobernatzeko erraza. Horregatik, boterea gehiengoen erregimenarengatik ordezkatu du, indarra legearengatik eta erantzukizuna bozketa-sistemarengatik.

Argi dago izaki ahul eta beldurti hori, kantitate hain handian egonda ere, ezin dela bakarrik mantendu, eta bere nolakotasunen arabera, otso alderraien arteko arkume-taldea beste zereginik ezin duela izan munduan… “. Hausnarketa horiek ia mende bat geroago indarrean jarraitzen dute; izan ere, Europako ekonomiak atzeraldian sartzeak ziurgabetasunaren eta aldakortasunaren estigma ezarri du mendebaldeko munduko Ongizate Estatuaren kulturan murgilduta dagoen gizarte batean, eta, beraz, katarsi-prozesua eta ondorengo metanoia kolektiboa saihestezina dela uste da.

Metanoia terminoa honela itzuliko litzateke: “burua eraldatzea pentsatzeko modu berri bat hartzeko, ideia berriekin, ezagutza berriekin eta egoera sozio-ekonomiko berriaren aurrean jarrera guztiz berri batekin”. Horrek esan nahiko luke mugimendu fisikoa (ibilitako bidea atzera egitea) eta psikologikoa (pentsamoldea aldatzea, azken hamarkadan indarrean egon diren estereotipo ekonomiko zaharrak baztertu ondoren) bi konnotazio daudela, eta ongintzazko ondorio gisa jatorrizko gizabanakoaren (estepako otsoa) zati indomita askatzea izango luke, bihotzaren bihurgune batean makurtuta egon baita, egungo gizarte burgesaren manipulazio kontsumistaren tiraniak sedatuta eta zapalduta.

Hori lortzeko, beharrezkoa izango da il poverello D ‘Assisik markatutako bidetik ibiltzea: “Hasi behar dena egiten, gero posible dena egiten, eta bat-batean ezinezkoa dena egiten ariko zara”. Horren ostean, agertoki berri bat etorriko da 2030eko horizontean, eta 2025-2030 bosturtekoa, berriz, zaharra hilzorian egongo den garai traumatiko bat izango da, berria argitu ezean.

GERMÁN GORRAIZ LÓPEZ – Analista

Bildotsen matxinada posible al da?