Hauek dira Hego Euskal Herriko pentsiodunen federazioak mugiaraztera bultzatu dituzten kezka batzuk:

-«Espainiako Gobernuaren erreformarekin, erretiratu ondoren, pertsonak duintasunez bizi ahal izateko aukera gutxituko da»

-Gaur egun 300.000 pentsiodunetik gora pobrezia larrian edo erlatiboan bizi da. Pobreziaren muga, Espainiako Gobernuaren beraren arabera, 1.020 eurokoa da, eta alargun pentsiodun ugarik 350 eurotik behera kobratzen dute hilean.

-Gizarte zerbitzuen eskaintza urria eta garestia da, eta ez du betetzen benetako eskariaren % 25 ere. Gizarte zerbitzuetara barne produktu gordinaren %2 bakarrik bideratzen da, Eurapako batez bestekoaren erdia.

-Emakumeak dira egoera okerrenean daudenak: kotizazio gabeko pentsioak, alarguntzakoak eta etxeko langileenak direlako baxuenak.

Hauek dira gaurko lau manifestazioekin kaleratu nahi dituzten eskaerak:

-Erakundeek ezikusiarena egiteari utzi eta ardurak beren gain hartzea agintariek, “publikoez jabetzen ari diren aberats gutxi batzuen interesen gainetik, euskal herritarron eskubideei lehentasuna eman diezaieten”

-Gutxieneko pentsioak: Pobreziaren atakatik atera eta duintasunez bizi ahal izateko, pentsio guztiak 1.020 eurotik gorakoak izatea

-Gizarte zerbitzuak: Aurrekontu publikoetan bestelako pisua behar dute eduki gizarte zerbitzuek. Zerbitzu publikoen zerga sistemari dagokionez, finantzatzeko zerga-politika zuzen eta mailakatuak erabili behar dira.

-“Hemen bizi gara, hemen kotizatu dugu, hemen erabaki nahi dugu”. Pentsioei  buruz Euskal Herrian erabakitzea eta erabaki horietan gizarte erakundeek eta sindikatuek parte hartu ahal izatea.