Bere jaiotze data jarri genuen eta noski, huts. Baina azpian “Ha olvidado la contraseña” esaldia irakurri eta bertan klik egin genuen. Bertan Lidiak berak idatzitako galdera, jada ezpainetan irrifarre bat genuela irakurri genuen “¿Cuál es tu número de teléfono?”. Lortua genuen.

Abizena Josuk esatea lortu genuen, txantxa baten bitartez, eta ondoren telefono aurkibidera jo genuen. Lidiaren Hotmaileko kontua gurea zen.

Gure laguna erromantiko samarra zela deskubritu genuen orduan, baina, bien arteko erlazioari gatz pixka bat gehitu nahian, e-mail lizunei ekin genien. Ezin ahaztuko dut sekula Josuk klasean ireki zuen lehen e-maila irakurtzean jarri zuen aurpegia. Segidan lehioa itxi zuen. Gauean lagunaren erantzuna genuen, graziarik gabea, gure gusturako…

Eta lizunkeriatan tematu ginen.

Hiru egun behar izan zituen Josuk e-mail arraro horien atzean gu ginela jakiteko eta neskari nola hala azaldu ahal izan zion lagun kabroi samarrak zituela. Guri barkatzeko afari bat eta zerbeza mordoa behar izan genituen…

Neskak akaso ikasiko zuen pasahitzen sinpletasuna kalterako izan daitekeela. Lagun “kabroi” batzuk halakoak egin baditzakete pentsa zer egin dezaketen piratek, edota etsaiek…