Pedro Sanchezek ezkertiar botoa bildu nahi du? –

Pedro Sanchezek aintzat hartuko zukeen Mario Casas Portugalgo erlijiokideak hartutako erabakia. Aurrekontuak onartzeko ezkerreko taldeen babesa galdu ondoren, hauteskundeak deitzea erabaki zuen, eta gehiengo absolutua lortu zuen.

Hala, PPk Europako Hauteskundeak irabazi ostean, Sanchezek hauteskundeak udazkenera aurreratzea erabaki omen du, Sumarren eta Podemosen hondoratzearen hondarrak fagozitatzeko eta Gobernu Sozialista Bakarra osatzeko, kanpoko talde nazionalisten babesa izanda.

Politika hori ez litzateke ulertuko Pontiusen sindromea erabili gabe, 1820an Charles Graham Pontius psikologo estatubatuarrak aipatua, eta honako honetan datza: «distortsio bat, eragindako pertsonaren adrenalina gehiegikeriak eragindako arriskuaren pertzepzioan».

Emokrazia emozioen gobernua litzateke, eta emokrata bat sentimenduen astintzailea litzateke, eta Fernando Pessoaren arabera, “gizarteak sentimenduen asaldatzaileek zuzentzen dituzte, ez ideien astintzaileek”.

Emokraten artean, Trump eta Milei egongo lirateke, Pedro Sanchez duela gutxi sartuko zen talde hautatua, “birsorkuntza demokratikoaren” gurutzadan murgilduta, eta mezu zuzenak, laburrak eta azalekoak erabiltzen dituzte, “ez dimentsio anitzeko gizabanakoaren esfera arrazionalera bideratuak, baizik eta dimentsio bakarreko gizabanakoaren zuntz emozionalera”.

Ondorioz, Sanchezen hauteskunde-propaganda “ez da subjektu indibidualarentzat izango, baizik eta dimentsio bakarreko gizabanakoaren nortasuna lausotzen den eta haren oinarri diren itxaropen faltsuen eta irrika komunen zatitan bilduta geratzen den Taldearentzat”.

Laburbilduz, Pedro Sanchezek, aipatutako Pontius sindromeak bultzatuta, datorren tsunami eskuindarraren aurrean azken euste-horma izateko erronka onartuko zukeen, eta, horretarako, ezinbestekoa izango litzateke ezkertiar botoaren mobilizazio masiboa.

Pedro Sanchezek ezkertiar botoa bildu nahi du?