Duintasuna Esku-hartze Sozialaren sektoreko langileentzat –

2010ean hasi nintzen lanean esku-hartze sozialaren sektorean, Gobernuaren tutoretzapeko adingabeentzako etxebizitza batean hezitzaile lanetan, enpresa pribatu batek azpikontratatuta. Gauez lan egiten nuen eta aldi berean beste leku batean lan egin behar izaten nuen hilabetearen bukaera iritsi ahal izateko, ez gastu asko nituelako edo oso kapritxo handiak nituelako, ez, baizik eta jasotzen nuen soldata ziztrina zelako, oso: 800 € kobratzen nituen lanaldi osoan aritzeagatik, eta gauez lan egiteagatik osagarririk jaso gabe, jakina. Gauero 11 ordu ematen nituen lanean eta 8 bakarrik ordaintzen zizkidaten, beste hiruretan lo egin nezakeelako.

Handik hilabete gutxira, egunez eta txandaka lan egiten hasi nintzen (goizez, arratsaldez, asteburuetan eta jaiegunetan), eta, beraz, nire soldata zertxobait handitu zen, baina ez hainbeste, 1.000 €-ra igo zen; funtsezko zerbitzu publiko batean lan egiten nuen, eskubide sozialen zorroaren prestazio bermatuta. Horrela aritu nintzen hainbat urtetan, inolako soldata-igoerarik gabe, inolako osagarririk gabe – ez txanda, ez jaiegun, ez antzinatasunik osagarririk-. Hori bai, ongi nozitu nuen KPIaren igoeraren ondoriozko % 10eko pobretze metatua.

Bizipen hau neurea da, baina beste ehunka langileren istorio tragikoa da. Eremu feminizatua da, pribatizatua, prekarizatua, instituzionalki gaizki tratatua eta historikoki baztertua. Sektore honetan lan egin duenak badaki zertaz ari naizen.

Zorionez, 2021eko urtarrilean gure lan-baldintzak nabarmen hobetzen zituen hitzarmen bat lortu genuen: soldata-igoera, KPIaren bermea, plusak, urteko lanaldiaren murrizketa, opor gehiago eta beste gauza asko.

Orain, negoziazioetan gonbidatuta egon arren parte hartu nahi izan ez zuten bost erakundek nahi dute hamarkada bat atzera egitea. Acción contra el Hambre, Asociación Española contra el Cáncer, Gurutze Gorria, Secretariado Gitano eta Caritas erakundeek hitzarmenaren aurka egin dute eta baliogabetzea eskatu dute. Harrigarria benetan, batik bat kontuan hartuta azken hirurak ez direla hitzarmena ezartzen ari.

Gurutze Gorriak berea sinatu du, Secretariado Gitanok lehendik ere bazuen bere hitzarmena eta Caritas sektorekotik aldendu da. Hori guztia gertatzen ari da eta, bien bitartean, ez dute frogatu hitzarmena ez aplikatzea justifikatuko lukeen arazo ekonomikorik dutenik.

Kezka handia daukagu, ez baitugu ulertzen jarrera hori izatea ustez justizia sozialaren alde eta pobreziaren eta bazterkeriaren aurkako borroka sustatzen dituztenek, eta guk bat egiten dugu helburu horiekin. Hitzarmena baliogabetuko balitz, langileak pobrezia ekonomikoaren parametroetara itzuliko lirateke, eta, ondorioz, lan-baldintzak ez ezik, zerbitzu publikoak ere nabarmen okertuko lirateke. Hitzarmen hau bizirik edukitzea gizartearen premia bat da, herritar guztion onurarako baita.

Duintasuna Esku-hartze Sozialaren sektoreko langileentzat