Antso Handia pastoralean, errege nafarraren milurtekoarekin bat eginez 2004an taularatua, testuaren bukaera aldera JL Davantek honakoa idatzi zuen: Ordünko eüskaldün güziak,/ erresuman bildü zütüan/ Arrapizten zaigü xedea,/ Monzon baten üngürüan. Edozein herrirentzat hau bere existentziaren eta bere batasun historikoaren erreferentzia litzateke, bere askatasunentzako baldintzen erreferentzia. Mila urteko saltoan kendu diguten historia loriosa (edo ez hain loriosa) eta munduan gure tokia berreskuratzeko egungo borondatea bildu ditu elkarrekin.Memoria, historia eta etorkizuneko proiektuak gizakia bera osatzen duen materiarekin nahasten ditu idazle zuberotarrak: ideiak eta oroitzapenak, ilusioak, helburuak, desirak… Milaka urteko oroitzapenetako mitoen baitan bada ere, euskaldunak batu zituen gizon handiaren figura izatea (ezohiko balentria!), ezer ez dela ezinezko adierazten du, eta Monzon agian pazientzia gutxikoa izan zela, baina ez ordea ameslari inozoa. Antso Handia garai hartan errege izatea naturala da; ez gaitu harritu behar: errege-erreginak, printzeak, heroiak… Zer beste izan daitezke, bada, mitoak! Beste kontu bat da haien zain bizitzen jarraitzea. Eta zein gutxi kritikatzen den gaur bizi dugun alprojen sistema hau, oso konstituzionalista dela badiote ere!Nabarraldek omenaldia eskaini nahi dio, aitortza sinbolikoa, Pastolaren idazle honi, denboraren errekan zubi egiten duen kultura-gizon honi. Historia, memoria, euskara, antzerkia, herri xehea, sorkuntza, inspirazioa, senidetzea… biltzeko gai den autorea da, eta atzetik gatozenoi transmititzeko dohaina du. Gizon jakintsu honek, globalizazioaren eta nortasun desegituratzearen erdian, kultura sortzen darrai, eta talde kontzientzia, eta ondarea, eta herria. Omenaldia Nabarralde Saria da, estreinako aldiz emango baita 2009ko abenduaren 3an. Jean Louis Davant Nabarraldek publikoki aitortuko du, eskerrak eman, zoriondu, omendu. Idazle zuberotarra, hainbat esparrutan lanean aritua da irmoki, iparraldean pertsonaia giltza da egungo kultur mugimenduan. Zuberoako euskaltzain oso da 1975etik, askorentzat pastoralen idazle gisa ezaguna, beste askorentzat kantore idazlea, antzerkia, poesia… hamaika lan argitaratua da. Agronomiako irakasle izana da 35 urtez Hazparneko Laborantza Ikastetxean. Beti arduraz bere herriaren errealitatearekin. Gurean hainbat lan argitaratu dizkiogu, batik bat iparraldeko ikuspegia ulertzen laguntzen baitu argiro. Hiztun bikaina, mezua argi, hitzak aberats eta ikasgaiak oparo berekin. Hitzaldiak eta ikastaroak izan ditugu harekin (ez nahi bezainbeste aldiz) eta ohorea da maisu den jakitun honekin herri honen historian murgiltzea. Harekin ederki ulertzen da zertan den kulturaren hosto bakoitzaren nahitaezkotasuna, zertan den herri honen gaineko errealitateaz ohartzea eta hausnartzea.Abenduaren 3a, Nafarroaren eguna da, euskararen eguna ere bai, eta beste hainbat pilatutako efemerideren eguna. Nolabait, memoriaren eguna da hori, altzari korrokoil eta hondatuen azoka txikia, zeinetan, zorte kolpe batez, aldizka, hauts eta zaharkinen artean haiek ezagutzeko gai denari egiazko altxorrak eta bitxiak agertzen zaizkion. Gure historia ere halakoxea da. Alzheimerra eta globalizazioa izurritea bailiran nagusitzen ari diren garai honetan, JL Davant bezalako erreferenteak behar ditugu, balizatzat balioko diguten figura argiak, sortzaileak, ergelkeria eta ahanzturaren aitzinean gu osatzen gaituen kultura eta materiagabeko ondarea, gure herriaren nortasuna eta memoria elikatzen dituztenak.