Negoziatzeko gaitasun falta

Negoziatzeko gaitasun falta –

Mikel Iturriak Harrikadak blogean.

Aste honetan irakurritako hainbat artikulu lotuz: Katalunia, Euskal Herria, Espainia, mundua.

Plataforma batek manifestu bat aurkeztu du aste honetan Kataluniako eta Espainiako gobernuek negoziazio politikoa has dezaten ahalik eta azkarren. PSOE eta UPren arteko akordioaren ondoren agertu dira publikoki, baina webgunean diote urriaren amaierakoa dela. Kultur eta unibertsitate mundutik dator manifestua eta une honetan 1.300 izen ageri dira jada sinatzaileen artean.

Gaur bertan Montse Santolinoren Pitjor però millor zutabea irakurri dut. Kataluniako egoerari erreparatzen dio, baina munduan azken boladan gertatzen diren hainbat gatazka ere aipagai ditu: Libano, Hong Kong, Irak, Txile, Bolivia…

«És cert que tot pinta malament, però només davant l’autèntic perill mostrem la nostra autèntica veritat» dio Santolinok amaieran.

Artikulutik beste pare bat gauza ekarri nahi ditut hona.

Baga, Carne Crudak Kataluniako egoerari duela aste batzuk eskainitako saioa. Loturan duzue entzungai, baita hemen behean ere. Hainbat gonbidaturen parte-hartzearekin egina dago eta ideia orokor bat egiteko balio du.

Biga, Clara Peya pianista eta konpositorearen kanta bat: «Calma».

Ez nuen Clara Peya ezagutzen eta, haren izena Spotify-n sartzerakoan, bere garaian kanta kolektibo ezagun batean hartu zuela parte ikusi dut lehen emaitzetan.

4 milioitik gora ikustaldi ditu Youtuben Valtonyc raperoaren aurkako epaiari aurre egiteko sortutako iniziatibak. Bartzelonako La Modelo kartzelan dago grabatua bideoa.

Arratsaldean patrikako telefonora iritsi zait beste bideo bat. Txilen agertzen da Manuel Castells eta duela hiru bat aste idatzitako Explosiones sociales artikuluaren ildotik egiten du berba. Hots, mundu mailako protestaldia gertatzen ari dela une honetan eta aurre egin beharreko arazo potoloa dugula muturraren aurrean, bestela jai dugula.

Orokorrean ari bada ere, esaldi hauxe azpimarratu nahi dut orain: «(…) lo más grave es, como escribía recientemente el semanario alemán Stern, la incapacidad congénita de los políticos españoles para negociar».

Hori horrela da eta kosta egiten da ulertzea, gurera etorriz, Espainiako Estatuak nola egin zion uko ETArekin biltzeari honek agur esan zuenean. Niri ezin zait buruan kabitu. Edo bai, baina ez da azkar jokatzea.

Astean zehar gertuko pertsona batek esan dit handitzen ari dela Euskal Herriko gazte batzuen haserrea eta, errematerako, zera gehitu: gure herriaren historiari errepaso eginez gero, konturatzen zara aiton-amonek bilobei pasa izan dizkietela armak. Hau da, indarkeriaren erritmoa bi belaunaldiz behingoa dela gurean. Espero ez betetzea iragarpen hori.

Slavenka Drakuli? idazle kroaziarrari eginiko elkarrizketa kaleratu du aste honetan ere El Confidencialek. Lerroburu tremendista jarri diote, baina tonua ere horrelakoa da.

Duela urtebete egon zen Donostian Literaktum jaialdian eta Han ez banengo bezala liburua dauka euskaraz, Amaia Apalauzak itzulia Pasazaite argitaletxearen ekimenez.

Negoziatzeko gaitasun falta
Argazkilaria: Josu De la Calle Literaktumerako (Donostia Kultura).

«Eleberria 1992. urtean girotuta dago, Bosniako gerraren aldirik latzenean, eta gerraren alderdirik izugarrienetako bat erakusten du: emakumeen aurkako bortizkeria».

Gauzak oso beltz ez bukatze aldera, amai dezadan apuntea Peyaren beste kanta batekin, «Oceanes» izenekoa.

«Oceanes és un homenatge a les dones a través de l’aigua; un crit perquè les dones s’empoderin i res ni ningú els impedeixi ser ells mateixes. L’aigua és calma i fúria, neteja, purificació, l’aigua flueix, és profunditat, immensitat, maternitat, naixement. Som aigua».

P. S.: lerro hauek idatzi ondoren, Twitter bidez jakin dut azaroaren 15ean eta 16an Euskal Herrian egon dela Peya.

Negoziatzeko gaitasun falta

Sarean, han eta hemen argitaratzen direnak harrapatzen, zeure interesekoak direlakoan.