[Gaur Berrian argitaratu dudan maratilak bi bertsio zituen: bigarrena ZuZeun publikatzea erabaki dut, irakurleak erabaki dezan zein gustatzen zaion gehien -edo gutien-).

Inoiz pentsatu dut UPN-n izena eman eta barnetik hondatzen saiatzea, baina, hondarrean, ideia baztertu dut, azken bolada honetan Yolanda Barcinak berak hartu baitu bere gain zeregin hori. Nire aukera, gainera, galdu egin nuen. Garai batean, iduri zuen Carlos Salvador UPNko diputatuak alderdirako erreklutatu nahi ninduela, ideologo gisa edo, baina amodiozko istorio hura gaizki akitu zen, eta orain Daniel Innerarityren gibeletik dabil gure Carlos.

Ez da harritzekoa. Filosofoak Vianako Printzea saria irabazi berri du, eta, Leireko zeremonian, Barcinaren eta herrialde urrun batetik etorririko printze-printzesen aitzinean hau erran zuen: “Mundu osoan, eta Nafarroan ere bai, bertzelako politika egin behar da”. Ikasleen idazlanetan, “zehaztasun falta” idazten ohi dut horrelako esaldien ondoan.

Edonola ere, niri bezala bertze inori lausoegi iduritzen bazaio saridunaren proposamena, goitian aipatu diputatuak argi pixka bat ekarri du aferara, Innerarityk liburu batean paratu zion eskaintza erakutsi baitu Twitterren: “Carlos Salvadorrendako, politika etengabe eraldatzen segi dezan”. Eskaintza polita da, eta Zaragozako filosofoak jasotako saria merezia zuela berretsi bertzerik ez du egiten, teknika berezia eskatzen duen generoa baita eskaintza: hura hartzaileak aditu nahi duenak aditzeko maneran idatzi behar da. Teknika hori filosofiara eraman eta lausokeria estilo bihurtu izana ez da meritu guti, eta normala da, beraz, mundu osoko politika eraldatzaile guziek, hala nola Patxi Lopezek, Antonio Basagoitik edo Carlos Savadorrek berak, txalotu izana.