Quim Monzó. La magnitud de la tragedia. Anagrama-compactos.

Quim maite maitea, hurrengo batean esango dizut, zabalago eta aurrez-aurre, zergatik ez zaidan beste batzuk adina gustatu zure liburu hau. Aurreratzen dizut, azken aldian gure artean erakutsi zenuen erokeriaren errekreazio bat iruditu zaidala. Erran nahi dut, zer idatzirik asmatu ezinda zenbiltzan egun batean pentsatu zenuela zure eleberri honetako sujeta: gizon bat jarriko dut, zakila beti zut, eta ea zer gertatzen den. Eta hala, hain zeurea duzun teknika paranaiko horri segika, eraiki duzu dena. Abileziarik ez zaizu falta, trebea zara egoera posible guztien deskribaketa zehatzak egiten, eskua maisu handiena duzu eta hizkuntza txikle bat da zuretzat, edo starlux bat, komeni ahalakoa. Ziztu bizian irakurri dut, bi egunetan, une askotan atsegin handiak hartu ditut, baina zure tranpak ezagutzeak ez dio mesederik egin zure irakurle honi. Askoz hobea egin zitzaidan zure azkena, Mil cretinos. Badakizu, halaber, neure liburu maiteenetakoa dudala zure 86 cuentos hura…, hurrengoa noiz argitaratuko zain zain naukazula ere bai, baina balantzea eginda, hauxe iruditzen zait irakurri dizkizudanetatik makalena. I’m sorry.