“Zer da pertsona errebelde bat? Ezetz esaten duena. Baina ezetz badio, ez dio uko egiten: bere lehen mugimendutik baietz esaten duen pertsona bat da. Bizian zehar aginduak jaso dituen esklabu batek, bat batean ez du onartzen lege berri bat. Zein da “ez” horren edukia? Esan nahi du, adibidez, “gauzek denbora gehiegiz iraun dute”, “orain arte bai; aurrerantzean ez”, “urrunegi zoaz” edota “gaindituko ez duzuen muga bat dago”. Azkenean, “ez” hori muga baten aitortza da. Mugaren kontzeptua berriz agertzen da, eskubide batek beste eskubide bati aurre egin eta hura mugatzen duenean. Horrela, errebelio mugimendua onargarria ez den intrusio baten erabateko ukoan eta eskubide “on” baten ziurtasunean oinarritzen da. Zehatzago esateko, “honetarako eskubidea dut” adierazteko inpresio errebeldean. Errebeldia, norberak, nolabait, arrazoia izateari lotua dago. Hori da errebelatzen den esklabuak aldiberean dioena, bai eta ez. Mugarekin, susmatzen duena eta mugatik honuntzakoa banantzen ditu. Bere baitan “merezi duen” eta zaindu beharreko zerbait badena erakusten du temati. Nolabait adierazteko, zanpatzen duen ordenuari onartu ezin denaz gaindi ez zanpatzeko eskubide bat kontrajartzen dio. Aldi berean, “bestea” ukatzen eta gorrotatzen den bezala, errebelio orotan norberarenganako lotura oso edo zatikako bat ere nozitzen da.”

 Errebeldiaren azterketa

Liburu honetan, Camusek, ikusten denez, errebeldiaz hitz egiten du, historian pertsona jainkoen edota ugazaben aurka zergatik errebelatu den argudiatuz. Askatasunaren izenean eman daitezkeen tiranien aurka, pertsona kritiko, humanista eta askatzailea mugiarazten duen espirituaren errebelio konstante eta etenik gabea proposatzen du. Liburuaren amaieran, marxismoaren aurkako eta anarkismoaren aldeko alegato batekin amaitzen du, honen etika eta arrazionaltasuna azalduz.

Albert Camus, Armiarman.

Arrotza euskaraz.

Izurria euskaraz.

Sisyforen mitoa euskaraz.