Ertzetatik astindua
Ertzetatik astindua –
Ertzetatik etorri zaigu astindua. Ez da erreza jardunaldiz jardunaldi zer landuko den aukeratzea. Hiru egunetan zer landu nahi den eta jardunaldiak prestatzen aritu diren kolektiboek lan ikaragarria egin dute horretan. Ertzetan dauden subjektuak eta haien diskurtsoak erdigunera ekartzea izan da aurtengo jardunaldietako puntu nagusia eta nik uste oso ongi asmatu dutela horretan.
Dekolonitatearen inguruan egin zen mahai inguruak astindu gaitu gehien dudarik gabe. Kide arrazializatuak oso garbi adierazi zuten haien iritzia eta urteetan sufritzen ari direna. Txuri izateagatik eta jaio garen lekuan jaiotzeagatik ditugun pribilegioak gogorarazi zizkiguten. Publikoan zeuden batzuei Euskal Herriak jasan behar izan duen zapalkuntza gutxiesteak min eman zien. Nik uste ez zutela gutxietsi nahi izan. Ez zutela asmatu justu puntu horren inguruan hitz egiterakoan. Ez dut uste haien asmoa gure herriak eta herritarrek jasan behar izan dugun eta jasaten ari garena gutxiestea zenik. Txuri izateagatik ditugun pribilegioak azpimarratzea bai ordea. Orokorrean, bizi garen lekuan bizi garelako, gure bizi maila, modua eta aukerak ikaragarriak dira eta horren inguruan ari ziren eta horrek min egin zien batzuei eta jarri behar gintuzten lekuan jarri gintuzten. Ez da inolaz ere erosoa horrelako zerbait entzutea baina are deserosoagoa da horrelako zerbait esan behar izatea.
Zer hausnartu eta zer landu badugu orain. Ikasteko irrikitan gaude eta badugu nork erakutsi. Aliantzak eta zubiak eraikitzeko beharra eta nahia dago eta hori elkarrekin egingo dugu.
Ertzetatik astindua
Zuek sortutako tranpan erori zarete.
Eta arrazoi dute, gaur egun ez dago unibertsitate ikasketak dituen emakume euskaldun zuri eta feminista baino pribilegio handiagorik duenik.
Bozgoragailu eta dirulaguntza faltarik ez duzue, behintzat.
Artikulu guztia zurien aurkako apologia egiteko. Artikulua fenismoaz zela uste nuen. Zer da feminismoa? Emakumeen eskubideak ala beste gainerako gai guztiak?
Eta galdera bat artikulugileari: Euskal Herriak pairatu duena gutxiesten ibili zirenak euskaraz ala españolez mintzatu ziren? Eta orohar jardunaldi hau euskaraz ala españolez izan zen? Mendi guztiak hilotzez beterik ditugu eta onartu egin behar da hau españolez mintzatzen den kanpotik etorritako batengandik! Norbaitek badaki nora goazen?
Euskaldun bat, zalantzarik ez dut gaztelania jatorrean ibili zirela denak. Hitz potolo asko hutsean gelditzen direnak, etengabeko autoflagelazio negargarrian, gizonezko borrokakide potentzialak uxatuz. Betaurreko moreak jantzi behar omen ditugu gizonezko zuri pribilegiatu euskaldunok, hauetako zenbatek jantziko ote dituzte betaurreko zuri-gorri-berdeak behingoz?
Delirantea. “Feminismoaren” izenean (beste batzuk “sozialismoaren” izenean bezala), kapitalaren intoxikazio ideologikoa etxean bertan zabaltzen, Euskararen Herria galbidean dugun bitartean. Bestalde, esan gabe doa, feminismo ofizialak dirulaguntzarik, txiringitorik eta entxufaturik gabe bi asalto ez zituela iraungo; hau guztia denon diruz baiago ordaindua.
Geroz eta argiago daukat botereak sortu eta maneiatzen dituela mota honetako diskurtsoak, bat eginiko herriak zatitu eta barrutik deuseztatzeko asmotan
Iñaki Egaña
Historiador
Reflexiones sobre las últimas violaciones
La utilización del cuerpo de la mujer como objeto supera religiones, ecotipos y sistemas económicos.
2019/08/24
Las últimas semanas, mediática y físicamente, han sido bestiales: más de una decena de denuncias en la Aste Nagusia de Donostia, la grupal de Bilbo, las querellas en Gasteiz, la detención del violador en serie del Goierri… Desgraciadamente, nada nuevo bajo el sol. En un universo donde la mujer sigue siendo objeto de consumo, las denuncias de violaciones y abusos sexuales se mantienen como en otras épocas supuestamente más retrógradas.
He asistido a varias de las concentraciones de repulsa, he leído declaraciones y seguido relatos y hay uno con el que no estoy en absoluto de acuerdo. Se trata del mensaje de que los violadores o, en otros casos, los machos alfa asociados al patriarcado, se corresponden con un perfil definido: hombre blanco, burgués y hetero, inmerso en una sociedad capitalista.
Considero que esta lectura no favorece en nada la reflexión sobre el papel histórico del hombre en la sociedad y su relación de poder con respecto a la mujer. Más aún, que retrocede en la conversión de lo masculino y femenino en cuestión de género, tal y como se ha realizado en las dos últimas décadas, para introducirnos en un escenario irreal, el del mundo desarrollado, el de la post-sociedad o como queramos denominarlo, sin reparar que en el mundo en el que vivimos hay numerosos submundos que algunas y algunos se niegan a conocer.
Tengo la impresión que nos dejamos llevar demasiado por las versiones que el propio sistema es capaz de integrar, para mantener su perversión. Entre ellas, la extensión de la campaña «Me too», donde las actrices se enfrentaban efectivamente a un perfil de acosador definido, el blanco endiosado forrado de pasta. Como las que denunciaron recientemente a Plácido Domingo. Pero hay vida y submundos, y vaya que sí, al margen de Hollywood.
Mi explicación. «Hombre blanco». ¿Alguien me puede definir qué es eso de «hombre blanco»? Los ecotipos humanos (o razas según el discurso xenófobo) no llegan siquiera al 10% de la divergencia humana. ¿Sólo los «blancos» son violadores en potencia? ¿Y los morenos? ¿Y los tostados? ¿Y los negros? ¿Y los de ojos azules? ¿Y los de pelo rizado? El sistema de castas en India, por ejemplo, ahonda en la «cultura de la violación»: 40.000 imputaciones el pasado año, calculando los expertos que el 90% no llega siquiera a la denuncia. ¿Son blancos los hindúes? ¿Tiene los ojos claros los tamiles?
¿Hetero? En un gran porcentaje. Pero, ¿qué me dicen de los curas pederastas? Las violaciones homosexuales son una pequeña parte del iceberg cuya visibilidad en estos momentos, exceptuando episodios puntuales en prisiones, armadas y escuelas, es prácticamente nula.
En Sudáfrica, mayoría negra, se denuncia una violación cada 25 segundos, la muerte violenta de una mujer cada seis horas. Casi cien mil denuncias de violación el pasado año. Uno de cada cuatro hombres ha participado en una violación colectiva en el trascurso de su vida. Y no son burgueses, precisamente. Sudáfrica es el país del planeta con mayor desigualdad. Más de la mitad de la población vive por debajo del umbral de la pobreza. Me dirán que es una consecuencia de la distribución capitalista y que, efectivamente, los violadores también son víctimas del sistema. Pero no lo comparto.
Porque el patriarcado, en particular la posición de poder representada por lo masculino y con ella la cultura de la violación, es una tendencia y expresión pre capitalista. No quiero remontarme demasiado, pero hoy unos y otros coinciden en que la crónica de esa relación de poder llegó con la domesticación de plantas y animales y la sedentarización de las comunidades neolíticas.
Así, la historia nos ha enseñado que en los países socialistas, con su majestuosa aportación de la mujer a la educación y al mercado del trabajo remunerado, las tendencias de la sociedad capitalista con respecto a tareas domésticas y otras, siguieron correspondiendo a la mujer. Y sobre las violaciones, las páginas detestables de la humanidad tuvieron también reflejo en los estados socialistas. Quien desconozca el tema que busque al Ejército Rojo avanzando sobre Alemania en los estertores de la Segunda Guerra mundial que se portó de una manera muy similar a lo que hizo el yankee cuando ocupó Japón.
Hay toda una cultura de dominación que es transversal a la humanidad, a su pasado y a su presente, por encima de cuestiones meramente coyunturales, de ecotipo y de clase social. El patriarcado fue ahondado por las religiones abrahámicas (hebreos, cristianos y musulmanes), pero también por las politeístas y por las viejas doctrinas que se consideran morales, tales como el budismo, el taoísmo o el confucionismo. Lo que nos lleva a la reflexión que la utilización del cuerpo de la mujer como objeto supera religiones, ecotipos y sistemas económicos.
Hay comunidades donde la cultura de la violación está arraigada por el hecho religioso con la marca de la confesionalidad institucional. Para los mandos franceses, su violaciones en Argelia eran «fruto de la galantería histórica de los soldados franceses» (sic). En la actualidad, imanes argelinos llaman a la yihad «contra las mujeres que viven solas, por inmorales» (sic). Son comunidades con un desprecio histórico y gigantesco hacia la mujer, considerada exclusivamente en su hecho biológico, la maternidad, y obviando el resto de sus derechos, humanos y colectivos. Y esa filosofía, lo vemos también en la cercanía, se exporta y se importa.
Declaraciones como algunas institucionales en el sentido de que las violaciones estivales han sido las habituales, que el número de ellas no se ha disparado pese a la alarma social, o como la nota de la Policía Autónoma sugiriendo a las mujeres de quedarse en casa, son pasos atrás que, aunque no avivan la cultura de la violación, evitan poner en cuestión el patriarcado, origen de la cuestión. Porque, entre otras reflexiones, todos los mensajes son hacia las mujeres, ninguno al sector de donde parten los violadores, los hombres.
Nagorek idatzi duen testuak zentzu gehiago du eta ez bestela entzuten diren astakeri guztiak. Abiadura Handiko Trena ere matxismo zuri heteroarengatik dela entzutea falta zait soilik eta. Nik uste dut gainera gai guztiak zaku berean sartzeak mesede gutxi egiten diola feminismoari eta luzera, horrek faktura pasako dio.
Hara hor ustez ezkerrekoa eta adierazpen askatasunaren aldekoa den euskarazko hedabide baten izaera zentsuratzailearen beste adibide garbi bat. Berria egunkariak artikulu honen inguruan nire iruzkin bat ezabatu du: https://www.berria.eus/paperekoa/1886/040/001/2019-11-08/emakume-musulmanen-ordezkaria-izan-nahi-dut.htm
Hona hemen nire iruzkina eta atera ondorioak, ia zentsuratzeko modukoa iruditzen zaizuen:
Heteropatriarkatu zuria gora, behera, ezker eta eskuin entzun behar izaten dugu egunero. Beloa janztera behartuta sentitzeak eta euskal gizartean onartezinak izango liratekeen bestelako jokaera matxistak gizon zuri euskaldun pribilejiodunok sistematikoki sustatzen omen ditugu. Hain agerikoa den matxismoak eragindako joakera honekin orde, beste alde batera begiratzen du egungo mainstream feministak. Emakume hau egiten dabilena Islamaren matxismo hegemonikoa zuritzeko marketing hutsa besterik ez da. Jantzi modernoekin eta ikasketekin datorkigu atonduta, baina funtsean betiko dema dakar. Edozerren aurretik fedea jartzeko gai da, eta bere bizitza horren arabera baldintzatzen du Koranak hala dioelako inolako jarrera kritikoa erakutsi barik. Nazkatuta naukazue zuen erlatibismokeri kultural merke honekin. Etengabe magrebiar komunitateko sektorerik kontserbadoreen eta sektarioeneei ahotsa ematen. Herrialde musulmanetan emakume feminista asko daude Islamak emakumeen gainean ezartzen duen geroz eta kontrol itogarriaren kontra borrokan. Noiz emango diezue zor zaien tartea?
Bukatzeko, ezin aipatu gabe utzi integratzearen alde aukeratutako lehentasunekolehentasun, euskara bigarren plano baten utziz. Ala hori ere barkatu behar al zaio erlatibismokeri kulturalaren aitzakipean? Errua ez da berea, argi gera dadila, euskaldunona baizik.
Lotsagarria hori zentsuratzea, Euskahaldun. Baina jada ez gara asaldatzen, pentsa! Zer idatzi behar da ez zentsuratzeko? Berria ekonomikoki ahul dagoela eta harpidetzak ugaritu nahi ditu, eta suposatzen dut horrelako zentsurak beldurrarengatik egiten dituela. Bere irakurleen azterketa soziologikoa egina izango dute eta dirudienez, horrelako iruzkinak ez dituzte nahi euren ustezko irakurle potentzial horiek uxatuko dituztelakoan edo. Baina ez dakit azterketa soziologiko hori ondo egina duten, ezetz uste dut. Nik behintzat ez dut Berria harpidetuko, eta euskararen defentsarengatik ia edozer onartzeko gai den bat naiz. Baina iruzkinak sektarioki ezabatzearenak marra gorri guztiak zeharkatzen ditu. Beraiek ikusiko dute! Ni Berriaren arduraduna banintz iruzkin guztiak onartuko nituzke, azken helburua ez al da ba euskararen erabilera sustatzea?
BERRIArena herriari traizioa egitea da.
Erdara eta erlijio matxista defendatzen dute euskararen gainetik jarriz gainera.
Nik erosi izan dut egunkari hori. Orain ezin dut, zentsuragatik eta tratatzen ez dituzten gaiengatik.
Tristura eta amorrua ematen dit, batzuetan artikulu interesgarriak ditu eta. Garikoitz Goikoetxearen infografiak oso interesgarriak dira.
Hara Mikelats! Zure iruzkina Berriako artikuluan irakurtzeko aukera izan dut, handik minutu gutxira zentsurazaleek atoan ezabatu orduko. Lotsagarria!
Horrela ibiltzea baino hobe lukete Berriakoek iruzkinak idazteko aukera kenduko balute. Askoz irudi hobea izango lukete.
Garan iruzkinak kendu dituzte. Berrian berdintxu, edozer idazten duzula ere ezabatzen dute ta.
Baina espainolista eta pedofilia sare batean ikertua izaten ari den honi lehen ilara emango diote:
https://www.berria.eus/paperekoa/1950/005/001/2019-04-25/cs-ekin-ituna-egiteko-aukerak-atzeraka-eragiten-dit.htm
https://www.naiz.eus/eu/hemeroteca/gara/editions/2019-11-01/hemeroteca_articles/la-via-federal-puede-mantener-a-cataluna-8-10-anos-en-espana
Hau ez bada herriari traizio egitea… Edozer da matxista edo xenofobo haientzat, espainiar botereak eta kapitalak babesten ez zaituzten bitartean.
Nik orain arte ikusi ahal izan dudanagatik Berrian ezabatzen ez dituzte iruzkin bakarrak “Artxiduke de Aizkorri”-renak dira.
Kaixo Nagore.
Ez nuen irakurria Iñaki Egañaren hau eta interesgarria iruditu zait. Baina, hala ere, herren samar geratzen dela iruditzen zait, biolazioaren iturria soilik gizon zuri heteroetan dagoela ukatu nahi duela iruditzen zaidalako eta ez duelako ukatzen biolazioaren iturri soziala, gaur egun hain zabaldua dagoen pentsamendua bezala.
Biolazioa ulertu nahi bada, lehengo gauza, biología eta eboluzioa ulertu behar dira. Eta hortik aurrera beste zientzia interpretativo guztiak. Alferrik da 10.000 urtetako (sedentarismoarenak) kontestu soziala eragin nagusitzat hartzea 400.000 urtetan eboluzioak ar eta emeen garunak moldatzeko izan dezakeen eragina haintzat hartu gabe.
Sinpleki esanda, akademikoki umekeritan aritzea eta arazoari aurre egiteko benetako aukerari izkin egitea da. Gainera, bitartean, gizon guztiak akonplejatuz eta seinalatuak sentituaraziz.
Gai hauen harira, askoz interesgarriagoa iruditzen zait, adibidez, Camille Paglia. Zinez gomendatua.
Bato: izkina edo txokoa ,bazterra eta iskin egin nornahi euskaldun zuri, baita txuri eta xuri ere enpo eginda nago babukeri horrekin, eta zuetako anitz ere, zer orain feminista ijitoak hasiak dira erraten ez dutela feminismo zuria, eta hori euskaraz “hipokritoa da” defendtzen. Ni ez naiz gizon zuria, hagitz okerturik zaudete, arras. Neronek ez dut pentsatu zuria naizela zuen idazkiak irakurri arte. Baina ondorenm,askoz ondoren,ohartu naiz gizon aurirari leporetzen zaizkon guztiaik gizon ez zuriek egiten dituztela. Zoazte zakurraren ipurdira, es decir, a tomar por culo! Zeren argi dago euskadun gehinek ez dakitela zer den “zakuraren ipurdira joatea”. Bego.
Iñaki Egañaren hori, ez hau, “koma”, Eta interesgarria iruditu zait, “oso”. Baina..”geratzen”, ez dut gustuko, “gellditu nahiago”. biolazioa, ez da euskara. … gibelekoa hobe ahaztu, eta ez duelako ukatzen biolazioaren iturri soziala, gaur egun hain zabaldua dagoen pentsamendua bezala.Hori ea dago entendituko duen amaren semerik. Lehengo gauza, gauza zaharra. Inpertretativo, “v”ez? 10.000 urteko, ? Orain dela ahaztu al duzu? Haintzat hartu “h”-z? Sinpleki? Tu si que eres simple. UmekeriAtan. Iskin egin, ez izkin. Bo! Lagin ttiki baino ez da HORI GUZTI HORI.
Eskerrik asko zure iruzkinagatik