Nork irabaziko ditu EAEko hauteskundeak?

Gehiengo politikoen mapa eta instituzioen ordezkaritza goitik behera aldatuko dute EAEko hauteskundeek. Oraindik datarik ez den arren, udazkenean dituzte begiak jarrita gehienek. Itxura guztien arabera, PSE eta PPren arteko elkarlana amaituta, bi alderdiak gaindituko dituzte abertzaleek. Hori diote Vocento taldeko egunkarietan argitaratutako inkestek, baita La Razonekoak ere. Gizakerren inkesta bat ere egun gutxi barru argitaratuko da. Halere, gutxi fidatuta hobe, inkestek hanka sartzeko ohitura dute, ZuZeun ondo dakigunez. Zuk zeuk zer uste duzu gertatuko dela?

EAJk irabaziko ote ditu? Ala sorpresa emango du EHBk? Nork irabaziko ditu EAEko hauteskundeak?



ZuZeuko erredakzioko kazetariak eta editoreak gara.

40 pentsamendu “Nork irabaziko ditu EAEko hauteskundeak?”-ri buruz

  • Beno beno, ez naiz fido. Behitu Greziako kasua. Inkesta guztiek ziotena azkenean, kale. Inkestek helburu zehatzak dituzte, hots, jendearen manipulazioa.

  • Espainiak.

    • Josemari Navascués 2012-06-29 15:09

      Batzuetan, xakean bezala, erregina jaten eman behar da, partida irabazteko.

      • Ados nago. Adibide ona iruditzen zait. Xakea estrategi jokoa da eta estrategiarik gabeko jokaldiak porrotaren iragarpena baino ez dira. Xakean arauak ezagutu behar dituzu irabazteko,politikan bezala. Honek esan nahi du jabetzen zarela arerioaren helburua zuri jake mate ematea dela eta ez dagoela akordiotik bideraturiko konponbiderik. Baita ere jakin behar duzu zure piezak zein kolorekoak diren; alegia beltzekin jokatzen baduzu ez saiatu txuriak seduzitzen alferrik ariko zarelako. Eta gainera ez pentsa erreferendum bat antolatuko dizunik partida nola amaituko den erabakitzeko. Honekin esan nahi dut,bat natorrela zurekin mugimendu taktikoak beharrezkoak direla esaten duzunean, erregina ematea ere,positiboa izan daiteke (hauteskundeetan partehartzea edo ez neretzat ez da absoluto bat )baina
        hemen ez dut estrategiarik ikusten. Zoritxarrez, menpekotasun ideologiko eta asimilazio politikoaren ondorio ikusten dut erreginaren entregatzea.

        • Josemari Navascués 2012-06-30 12:07

          Xakearekin jarraituz, agian, koloreak kolore, erregina jaten ematea baino garrantzitsuagoa da arerioaren elementuak norberaren alde jokatzen jartzea, haiek jabetu gabe. Agian horixe da matea lortzeko gakoa. Alderantziz jokatuz gero, hau da, dauzkagun pieza apurrak, geu konturatu gabe arerioaren alde jartzen baditugu, akabo gu.

  • Amonamantangorri 2012-06-26 12:48

    EHB eserlekuetan EAJrekin parez pare gelditzeko posibilitaeak daude. EHB benetan alderdi bozkatuena izanen balitz, sekulako sorpresa izanen litzateke.

  • Partida jokatu egin behar da. Emaitzak interpretatu. Ustr dut botoa asko “abertzaletu” daitekeela. Boto abertzaleak Ehb ri emango dio botoa eta Eaj k irabazteko aukera handiak ditu boto ez abertzalea bereganatzeko posizio onean delako. Pse ta pp tik lortuko ditu botoak nire ustez eta boto horiek guztira bere botoen % 25 izatera iristen badira erraz irabaziko du. (hipotesi ez zientifikoa da). Ehb-k emaitza bikainak lortuko ditu, baina ziurrenik ez du bereganutko pse-n minoria den linea baskista hori. Hor dago gakoa, eta hemendik lau urterako bidean 10-15.000 boto baskista abertzaletzen badira euren eskuetan izango dute garaipena. Iruditzen zait pnv k bere aldetik etsi duela boto abertzalearen leihan. Betikoek emango diote baina garaipena erregionalismotik bilatuko du. Urkullu egokia da segmento horietan ondo ikusita dagoelako. Baina kontuz, konstituzionalsiten balizko gorakada batek etorkizunean eaj ri boto horiek hartu ahal dizkio berriz eta orduan ez du Ibarretxe izango boto abertzaleekin konstituzionalostak garaitzeko. Hauek apustu egin dute Urkulluren alde Vocentok erakutsi moduan. Baina apustu horiek ez dira debalde.

  • nor zara zu?

    • “pse-n minoria den linea baskista hori…” asmakizun bat da.Hasteko PSE idazten duzu PSOEtik zerbait bereizia izango balitz bezala ,baina PSE ez da esistitzen PSOE izena du.
      Linea baskista alderdi espainolistan ? Imajinatzen al duzu linea ateoa eliza katolikoan ? Zer da baskista ? Euskal Herriaren aldekoa ? .

      Ez jarri hain defentsiban gizona , iruzkinak idazten badituzu galderak edo erantzunak jasotzeko arriskua duzu. Galdetu dut ,agian zerbait zehaztea nahi izango zenuelako.
      Ez baduzu gogorik ez zaude behartua.

      • Amonamantangorri 2012-06-26 19:36

        Bai ba. PSE eta PSNko (edo PSOEko, berdin dio) militante eta zaleen artean gelditzen omen da oraindik jende euskaltzale xamarra, alderdiaren iragan errepublikano eta federalistari nolabait eusten omen diona.

        Adibidez: nik dakidanez behintzat, trantsizio garaian “udal ikastolak” zabaltzea sustatu zuen alderdi bakarra PSE izan zen, IRUÑEAN.

        Eta boto emaileen artean, zer esanik ez. Ia beti abstentzionistak direnetatik, zenbat jende ote dago orain urte batzuk Zapaterori botoa eman ziona Aznarren kontra, eta orain Bildu bezalako aukera bati babesa emateko prest legokeena? Nik ezagutzen ditut bakarren batzuk: Jonan de Barakaren sokakoak, ez dute puta idearik politikaz, baina hortxe daude.

  • Amonamantangorri ;
    Nik uste dut PSE edo PSN idazten denean errealitatea itxuraldatzeko asmoarekin egiten dela. PSE idatzita ematen du “hemengo” alderdi bat dela. Hemen hartzen dituela erabakiak eta beraz, gure herriaren parte dela. Baina errealitateak besterik esaten digu behin eta berriro; PSE eta PSN espainiar egitura baten adar dira eta ez dute nortasun propiorik. Errealitatea beste bat izango balitz bezala jokatu nahi dugu eta gero aurpegian lehertzen zaigunean negarrez hasten gara. Gogoan dut abertzale askoren frustrazioa PSOEK noizbait autodeterminazioaren aldeko pankarta atera zuela eta, edo berriago Nafarroa garaian UPNkin ituna egitean. Euskadiko Ezkerrakoekin gogoratzen naiz edo Kataluinian Esquerrak PSOEkin egindako akordioak ekarri duen etsipena eta sakabanaketa.Espainiarrek gu asimilatzeko horrelako hizkera asmatzen dute,guri erresistentzia egitea tokatzen zaigu.
    Asteburu honetan Berrian irakurritako artikulu bat oso ona iruditzen zait gauza asko argitzen dituelako:

    “Konkista biolentoari «asimilazio baketsu» esaten diote, diglosiari «eleaniztasun», kultur menpekotasunari «kultur aniztasun», traizioari «trantsizio demokratiko». Nahasmena hedatuz joan da, arrazoia xahutuz, diskurtso arrotza geure egin dugun arte, eta, ondorioz, gure nortasuna bera patologizatu egin dugu, menpekotasunaren kontzientzia galdu. Askapen bertso herrikoien ordez, barkamen olerki arrotzek zehazten gaituzte egun.”
    http://paperekoa.berria.info/iritzia/2012-06-24/004/001/definizioez.htm

    • Amonamantangorri 2012-06-26 22:00

      Nire idurikoz, zuk diozuna bateragarria da Jonek eta nik diogunarekin.

    • Nire uste apalean, PSOEkoak izanik ere, Euskal Herriari dagokionez ez dira berdinak Rodolfo Ares eta Jesus Egiguren. Eta ez dut inondik inora espero Egigurenek botoa aldatzea, baina nik bereiz ditzaket bi korronte desberdin

  • Argitzen dut linea baskista diodanean ez naizela Pse ko ezein korronte antolatuz ari, inoizka alderdi horri botoa ematen dion segmentu bati buruz baizik. EB alderdi espainolista da baina hara non atera den alternatiba. Gehiengoak osatzeko EHB k behar du segmentu horren zati bat ezkertiartu eta soberanistazaletu nolabait. Aukerak daudr krisiak eta politikarenaganako desilusiotik eratorriak , baina aukerak aprobetxatu behar dira. Inaki nor zaren galdetu badut ez dut defn

    • Ares eta Egiguren aipatuta, alderdi horri bozka ematen dioten bi perfil azaleratu nahi nituen. Iruzkin pertsonalizatua atera zait, baina ez zen hori asmoa

    • Estrategiarik gabe aritzeak, elektoralismo itsu batean murgiltzera kondenatzen gaitu. Hara ze bi nobio PSOEren bihotza konkistatu nahian: PNVk Aresen PSOE eta EHBk Egigurenena. Baina nola lortuko dugu independentzia hain inuxenteak izanik ?

      • Josemari Navascués 2012-06-30 12:27

        Erabat ados diozunarekin. Azkenean egin duzun galderari erantzunez: Nola? Pazientziaz (Gogoratu: “pazientziz pasa izan, urte bat edo bi, hori hilez geroztikan, biziko haiz ongi…”). Independentziaren kontuak, nire ustez, pazientzia eskatzen du. Ezin dugu pentsatu auzia hotsean ebatzi behar denik. Gure aita zenak esaten zuen bi baserritar klase daudela, batzuk pinuak landatzen dituztenak (diru azkarra egin eta berehala aberasteko), eta beste batzuk intxaurrak eta haretxak landatzen dituztenak (bilobak ongi bizitzeko). Agian independentzia intxaur-arbolak eta haretxak landatzean datza.

  • Inaki nor zaren galdetzen dizut uste dudalako diozunak erlazio zuzena izan dezakeela ezker abertzalearekin zer ikusirik ez duten interesekin. Zuzenean egingo dizut akusazioa garbi gera dadin: uste dut troll bat zarela. Barka nazala Galdos jaunak nahastuta banabil.

  • Ez dakit nork irabaziko dituen Euskadiko hauteskundeak, baina badakit “jateko gauzei” dagokienez azken erabakia Madrilen egongo dela.

  • Iñakiri, eta berak bezala pentsatzen dutenei (Joseba Ariznabarreta, Pako Aristi, Orregakoak…), Lapiko Kritikoan egindako kritikak, zeintzuekin erabat ados nagoen:
    http://basque.criticalstew.org/?p=7125
    http://basque.criticalstew.org/?p=8138

    • Gauza asko esaten dira esteka horietan; denbora behar lasai irakurtzeko.

      Hala ere:

      Badirudi, denok independentziaren alde egon beharrean, elkarren kontra ari garela. Eztabaidatzea ongi dago, adostasun puntuak topatzeko balio baldin badigu. Bestela ez du ezta kaka egiteko ere balio.

      Badirudi Orreagakoak tematuta daudela hauteskundeetara ez aurkeztearekin. Baina eurek esaten dutena egiteko (euskal estatua gaurdanik eraikitzen hasi), ez dut uste kontraesanean egon behar duenik. Akats larria litzateke dauden botere guneak (Espainiarrak denak, bai), etsaiei kudeatzen uztea.

      Hala ere, bat egiten dut Orreagakoekin ondoko honetan: Estatua eraikitzeko lana alde batera utzi da, eta indar guztia balizko negoziazio edo paktismo batean jarri da. Hori Zutik Euskal Herria txostenean jartzen du, gutxi gorabehera; alegia, Ezker Abertzalearena ez dela emanzipazio estrategia bat. Hots, subiranotasuna alde batera uzten da, zeren eta, subiranotasuna norberak hartu beharra du, definizioz, ez du inork aitortu beharrik. Ez Espainiak, ez Frantziak, ez Europak, ez NBEk, ez espiritu santuak.

      Beraz, hauteskundeetara aurkeztu, txiringitoak gure eskuetan hartu, eta baliabideak Euskal estatura berbideratu. Pase forala, desobedientzia (bai, desobedientzia), nazio eraikuntza…

      Baina Bildu eta Amaiur ez daude horretan. Zutik Euskal Herria txostenean jartzen du. Egungo instituzioetatik abiatu beharra barneratu dugu, lurralde zatiketa… Gauza bat da borroka armatua alde batera uztea onura baino kalte handiagoa eragiten zigulako, eta beste gauza bat da PNV-k azken 30 urtetan erabili duen diskurtsoa geure egitea. Galtzak ezin dira orpoetatik beherago jaitsi.

      Azkenik, ostia! Gogoratzen duela hamar urte? ETAk eta PNVk Udalbiltza eta prozesu soberanista guztia portzulo hartzera bota aurretik? Nor gogoratzen da EH-ren eskubideen kartaz? Horrek ez du baliorik? Ez al ziren iheslariak EHNA hutsez bizi behar? Hori guztia desaktibatu egin da. Zertan gabiltza? ETAkoak oker egongo ziren, baina kartzelara joateko prest zeuden, bizia emateko. Gu prest al gaude? Jarriko dugu haragia sutan? Ala hitz hutsetan ari gara? Hauteskundeak irabazi eta konforme? Horretarako futbola nahiago. Arnaldo Gasteizen lehendakari? Gasteizko txiringitoan? Benetan ari zarete? Independentistak sarea martxan jarri zuten… Badakizue zergatik? Jendea alderdiez nazkatzen ari zelako, ahotsa altxatzen, eta orain distraituta daukate jende hori, independentziarako arrazoiak bilatzen, gura gogoa nahiko arrazoi ez balitz bezala, otsoa belarjalea izateko konbentzitu nahian.

      Eta gogoan hartu: Udalbiltza berrantolatzen ari dira; ezetz EHNA EH-ren eskubideen karta eta horrelakoak martxan jarri. Baietz jendea bildotstuta mantentzeko izan.

      • Mikel, espero dut bi esteka horietan esaten diren guztiak irakurriko dituzula, merezi baitute.
        Zure iruzkinaren hasieran diozu “Eztabaidatzea ongi dago, adostasun puntuak topatzeko balio baldin badigu”. Gero, ordea, hau aurpegiratzen diozu gaur egungo ezker abertzalearen apustua bultzatzen ari direnei: “PNV-k azken 30 urtetan erabili duen diskurtsoa geure egitea. Galtzak ezin dira orpoetatik beherago jaitsi”. Adostasun puntuak bilatzeko botatzen al dituzu horrelakoak?
        Beste hau ere esaten duzu: “Estatua eraikitzeko lana alde batera utzi da, eta indar guztia balizko negoziazio edo paktismo batean jarri da. Hori Zutik Euskal Herria txostenean jartzen du, gutxi gorabehera; alegia, Ezker Abertzalearena ez dela emanzipazio estrategia bat. Hots, subiranotasuna alde batera uzten da”. Seguru al zaude zuk eta nik irakurri dugun ZEH txostena berbera direla? Nireak ez baitu horrelakorik esaten. Ez “gutxi gorabehera” eta are gutxiago “gutxi gorabehera”rik gabe.
        Azkenik, apustu bat egiten duzu: “Udalbiltza berrantolatzen ari dira; ezetz EHNA EH-ren eskubideen karta eta horrelakoak martxan jarri. Baietz jendea bildotstuta mantentzeko izan”.
        Onartzen dizut apustua. Zuk jarri zer egin nahi duzun apustu. Ni ordaintzeko prest galtzen badut, eta zu?

        • Irungo nafar bat 2012-07-01 11:04

          Arrazoi duzu ZEH txostenean ez du jartzen; izango zen aurreko txostenean, eztabaidaren ondorioenean. Jartzen zuela badakit (eta bilatuko dut), zeren gure herriko eztabaidan zehazki jorratu zen puntuetako bat izan zen, eta horrekiko erantzuna jaso genuen. ZEH txostenean nazio eraikuntza eta egituraketa aipatzen da, baina ez helburu gisa, baizik bitarteko modura. Eta helburu nagusia da akordio politiko, maila guztietan. Baita estatuak EHko indarrek hartutako erabakia errespetatzeko ere: akordioa. Hasteko, EH indarren artean independentzia eskubidea bermatzen duen akordioa lortu behar da. Horrek beto eskubidea ematen die PPSOEri. Zeren ezin zaie nahi ez dutena paktatzera behartu. Eta orain arte egin ez badute, zergatik egin behar dute orain? Bestetik, EHan hori lortu eta gero, Espainiak akordio hori onartu eta lege egin behar du. Hau da, erabakia Espainiaren esku uzten dugu. Eta hor ikusten dut geure burua engainatzen ari garela. Espainiak eta Frantziak sekulan ez dute onartuko euren estatua zatitzen duen legerik. Errege bat dute hain zuzen ere horretarako ezarria, hori du bere funtzio nagusia; halaber, bere esku dagoen armada guztia; konstituzio bat horretara bideratua. Baina orain, limurtu egin nahi ditugu, Josu Jon Imaz-ek esaten zuen bezala. Hau da, ume zintzoarena egin, gurasoek baimena eman diezaguten. Ba ez. Independentziak ezinbesteko bi hanka dauzka, sahiestezinak: Bata, geure burua estatu moduan antolatzea; bestea, Espainia eta Frantziaren inposaketei aurre egitea, men ez egitea. ZEH-k erabakia Espainiaren eta Frantziaren esku uzten du.

  • Josemari Navascués 2012-06-30 12:36

    Nire iritziz (norbaiti axola bazaio), EAEko hauteskundeetan berdinketa izango da 23na (edo 24/22 EAJren alde). Eta españolen botoak alderdi batetik bestera pasatzeari dagokionez, ez gaitezen engainatu, españolak (txistu eta danbolindunak zein flamenkoak), gehienez, abstenitu egingo dira.

  • Behin eta berriro gauza berbera aurpegiratzen digute batzuek:
    Iñaki: “beltzekin jokatzen baduzu ez saiatu txuriak seduzitzen alferrik ariko zarelako”.
    Mikel: “otsoa belarjalea izateko konbentzitu nahian”.
    Irungo nafar bat: “limurtu egin nahi ditugu, Josu Jon Imaz-ek esaten zuen bezala. Hau da, ume zintzoarena egin, gurasoek baimena eman diezaguten”.
    Pako Aristi atzo Berrian: “eta orain etsaiari laguntza eske gabiltza hark suntsitu nahi izan duen hizkuntza salbatzeko”.
    Azken batean argudio berbera da lauak erabiltzen dutena eta Andoni Olariagak Lapiko Kritikoan hitz hauekin laburbiltzen du “ezker abertzalearen estrategia berria gauzak eskatzean datzala diote eta arerioan konbentzitzea”.
    Bada, atzo jarri nuen bi esteka horietako batean Andoni Olariagak horrela egiten dio aurre argudio horri:
    “Erretorika politikoa eta estrategia politikoa nahasten dabiltza. Hain zuzen, erretorika politikoan gauzak eskatu egiten direlako. Adibidez, Amaiurreko edo Bilduko kide batek dionean, hain zuzen, Rajoyk gatazka soluzionatu behar duela, edota estatu espainiarrak preso politikoak hurbildu behar dituela, eta abar, badakite hori esateagatik ez dela haiek esandakoa gertatuko. Hori erretorika politikoa da, baina horren atzean estrategia politikoa dago, hain zuzen, hitzetatik harago estatua beharrarazi nahi duena euskal afera soluziobidean jartzera. Hemen inork ez baitu estatuaren borondatean sinisten. Horregatik Aieteko deklarazioa, aldebakarreko erabakiak… Horrelako tresna efikaz gehiago eta hobeak sortzean datza kontua, Estatuari begiratuz baino, euskal herritarrei so eginez.
    Estrategia politikoa presoak hurbiltzeko herri presioa egitean datza, esaterako, Urtarrilaren 7ko manifa adibide. Hain zuzen, badakigulako jakin ederki erretorika politikoarekin inor ez dela konbentzitzen, aldiz, beharrarazi egin behar zaiola estatuari, alegia. 50 urtetako estrategia politikoa, zerbait izan bada, batez ere, estatua negoziatzera beharrarazteko estrategia izan da, gustatu ala ez eraman izan den estrategia”.
    Hau da, ezker abertzalea ez dabil etsaia seduzitu nahian euskal herritarrak baizik.
    Zeharo seguru nago lau pertsona horietako batzuk irakurria dutela hau dena eta hala ere beren teman jarraitzen dute behin eta berriro gauza berbera aurpegiratuz ezker abertzaleari. Seduzitu, limurtu, egin nahi omen dugu etsaia, berari laguntza eske omen gabiltza… Beraz, borondate txarrarena alde batera utziz, arrazoi bakar bat ikusten dut jarrera horren atzean. Andoni Olariagak esandakoak ez ditu batere konbentzitu.
    Olariagak dioen beste honek ere ez, nonbait: “Denok gooaz helburu beraren bila, baina ditugun baldintzetatik partitu behar dugu. Egungo baldintzetatik partitu ezean, bizantinismo eskolastikoan erortzen gara. Izan ere, dauzkagun baldintza politikoak dauzkagu, eta ez izatea gustatuko litzaizkigukeenak. Eta daukaguna eta izatea gustatuko litzaigukeena nahasten ditugula iruditzen zait.”
    Iñaki, Mikel, Irungo nafarra, azalduko al didazue, mesedez, zertan ez zaudeten ados Andoni Olariagak dioenarekin?

    • “erretorika politikoan gauzak eskatu egiten direlako”
      Ez nago ados.Are gutxiago burujabetza kontuak tartean direnean, hau da,hil ala bizikoak.

      “…euskal afera soluziobidean jartzera”
      Mota honetako eufemismoak erabiltzen dira modu erretorikoan arazoaren gordina ezkutatzeko.

      “Izan ere, dauzkagun baldintza politikoak dauzkagu, eta ez izatea gustatuko litzaizkigukeenak”
      Zein dira dauzkagun baldintzak? Adibidez hemen http://iparlaeuskaraz.wordpress.com/
      ongi zehazten dira,baina akaso biok ez gatoz bat horretan.

      • Beraz, Iñaki, erretorika politikoa ez duzu batere maite eta pentsatzen duzu erretorika horrekin arazoaren gordina ezkutatzen dela. Ondo, ni ez nago batere ados iritzi horrekin, ezker abertzaleak erabiltzen duen erretorika politikoak etsaia biluzteko balio duelakoan bainago, baina hori pentsatzeko eta esateko eskubide osoa duzu, jakina. Ezin esan dezaket inolaz ere gezurretan ari zarenik hori diozulako. Zuk iritzi bat duzu horri buruz, nik bestea eta kito.
        Nik ez dizut horretaz galdetu, ordea. Nik aipatu dudana izan da behin eta berriro gauza berbera aurpegiratzen diozuela ezker abertzaleari: seduzitu, limurtu, egin nahi omen dugu etsaia. Hori esaten duzue eta Andoni Olariagak erantzuten dizue hori gezurra dela. Ezker abertzaleak ez duela etsaia seduzitu nahi, euskal herritarrak seduzitu nahi dituela, eta horretarako, besteak beste, etsaia ebidentzia jartzen saiatzen dela erretorika politikoaren bidez. Eta etsaia ebidentzian jartzeko erabiltzen duen erretorika hori taktika hutsa besterik ez dela bere estrategia aurrera ateratzeko. Estatua euskal afera soluziobidean jartzera beharrarazi nahi duen estrategia, hain zuzen ere. Beste osagai taktiko asko dituen estrategia. Zuek, ordea, erretorika politikoan besterik ez duzue jartzen arreta, taktika hori estrategiarekin konfundituz. Hara, ene ustez, zergatik tematzen zareten esaten etsaia seduzitu nahi dugula. Goitik behera gezurra dena.
        Zure erantzunaren bigarren zatiari dagokionez, esteka horretan ondo zehazten omen dira dauzkagun baldintzak. Nik ez dut bertan halakorik topatu, baina dena den zera esan behar dizut: duela 35 urte, autonomoek ederki sartu zuten hanka pentsatuaz insurrekziorako baldintzak zeudela eta KAS alternatibaren kontra jo zuten zuzen. Orain batzuk orduko planteamenduetara bueltatu zarete (Pako Aristi tartean, eta Mikeli erantzungo diodanean Pako eta atzo Berrian idatzi zuen artikulua aipatuko ditut), eta nonbait uste duzue gaur egungo KAS alternatiba pitokeria hutsa dela. Bada, hori defenditzeko mesedez egiari lotu eta ez esan berriro etsaia seduzitu nahian gabiltzala, hori gezur hutsa baita.

    • Bada, honetan ez nago ados:
      Etsaia konbentzitzen saiatzea, edo arrazionalki enplazatzea, erretorika politika kontua dela, eta ez estrategia.
      Eta azalduko dizut zergatik:
      Zutik Euskal Herria txostenean jartzen du zein den estrategia. EHko indarrak akordioa lortu, eta ondoren estatuarekin akordioa lortu hori errespetarazteko. Horretarako (hiruko erregela aplikatuta ateratzen zait), PPSOEk onartu behar du EH-ren subiranotasuna (hemen hartutako erabakiak errespetatu behar ditu akordioan). Eta horretarako, konbentzitu egin beharko da. Ala behartu egingo dugu akordio hori sinatzera? Nola? Kataluniako estatut-arekin bezala? Konfrontazio demokratikoaz hitz egiten zenean, uste nuen beste gauza bat zela. Nik uste nuen zela guk hartutako erabakiak aplikatzea, nahiz eta ilegalak izan Espainian. Baina badirudi konfrontazio politikoaz ari zirenean, esan nahi zutela parlamentura joan eta bozketatan galtzea. Adibide bat: ERC-ek eta Amaiurrek egin duten lan-taldea, Espainiako parlamentuan autodeterminazio lege bat aurkezteko. Bada, PPSOEk esango du ezetz, eta bukatu da horren ibilbidea. Desilusioa pilatu, eta berriz galdu.

      • Ezker abertzalearen helburu estrategikoak independentzia eta sozialismoa dira eta horiek lortzeko baliabide oro taktikoak dira. Ondo azaltzen duzu zer baliabide taktiko erabili nahi ditugun orain (gaur egun dauden baldintzekin egokienak iruditzen zaizkigulako momentu zehatz honetarako) helburu estrategikoak lortze bidean: lehenik EHko indarren arteko akordioa, eta hori lortu ondoren Estatuari akordio hori errespetaraztea.
        Gero, ordea, galdetzen duzu etsaia konbentzitzeko asmoa dugun edo behartzekoa. Aipatu dizuedan Andoni Olariagaren testuan oso argi emana dago erantzuna. Beraz, ez dakit zertara datorren zure erretorika hori, erantzuna hain garbia izanik. Uste nuen ez zenutela erretorika politikoa batere maite, baina besteona da maite ez duzuena, nonbait, zeuena bai.
        Bada, koska guztia da nola behartu etsaia eta puntu honetara iritsita, Iñakiri agindu bezala, Pako Aristi eta bere atzoko artikulua aipatuko ditut. Hara zer komentario egin zion Pakori ezagutzen ez dudan lagun batel Pakok idatzitako artikulu bat zela eta:
        “Eskubidea antolatu egin behar da, zutik jarri. Bai, karo, Txin-pun txin-pun katean peoi bezala lanean ibili nintzenean, preso ohi batek esaten zidan,
        A. joe herrian garai haietan Iban denek esaten zidaten, goazen, goazen denok! Ta badakizu zer gertatu zitzaidan Iban?
        B. Zer?
        A. Ba bakarrik joan nintzela, atzetik inor ez zela etorri.
        Beraz Zutik jartzearenari ere buelta pare bat eman behar zaizkio, Pako, zutik jarri orduko. Ze nik adib, argi daukat, zutik jartzen banaiz, parean dudana lurrera botatzeko dela, alegia, zutik mantenduko naizela. Bai ala bai”.
        Eta orain berriro ekarriko ditut aipamenera Iñakiri adibide gisa jarri dizkiodan duela 35 urteko autonomoak eta orduko KAS alternatiba. Zutik jarri bai, baina lehenik terrenoa ondo prestatuz horretarako. Eta hori bai ez dela erretorika hutsez lortzen baizik eta pausuz pausu. Eta Olariagak dioen beste hau ondo ulertuz: “Politika ez da printzipioekin pentsatzen eta egiten, ikasgai hori beharko lukete askok ikasia dagoeneko. Politika efikazia da, eta xakean bezala arerioa mugitzeko taktika desberdinak aukeratu behar dira, gustukoak izan edo ez”.
        Hori ere Pako Aristiri erantzunez idatzi zuen eta bere atzoko artikuluari begira berdin-berdin balio du. Izan ere, bertan galdetzen baitu borondatezko politika baten ondoren euskara desagertzea nahi dugun, ala derrigorrezko politiken ondorioz euskara bizirik mantentzea. Berriro ere bizantinismo eskolastikoa. Norvegiako adibidea ateratzearena bezala. Errealitatea kontuan hartu gabe eraiki nahi diren estrategiak kondenatuta baitaude aldez aurretik. Eta zuentzat ere berdin-berdin balio du Olariagak esandakoak. Mesedez, hausnar ezazue horri buruz.
        Azkenik, desilusio pilatzeaz hitz egiten duzu. Bada, ezker abertzalearen estrategia berriak zerbait lortu badu izan da esperantza berpiztea oso ezkor zegoen jende askorengan. Ni neu tartean. Aldiz, zuen diskurtsoari ezkortasuna dario alde guztietatik. Eta ezkortasun horrekin nekez seduzituko dituzue euskal herritarrak. Hori baino diskurtso baikorragoak behar dira jendea konbentzitzeko eta aurrera begirako baldintzak eraikitzen joateko. Horretan bidelagun izango garen esperantzarekin agurtzen zaituztet.

        • Begira , herri honetan oportunismoa zer den aski ongi ezagutzen dugu, zuk baino lehenago PNVk eta Euskadiko Ezkerrak erabili dutelako: Ez dago baldintzarik ,herri hau ez dago prestatua,erresistentzia egin beharrean barrutik saiatu behar dugu, eguneroko gestioa da garrantzitsuena ,denon artean akordio bat lortu behar dugu,4 kultura politiko daude EHn,akordioan ezin da euskal estatuaren defentsa aipatu, zabala izan behar du, independentzia beste proiektu bat da (beste batzuren artean), agian egun batez ,beste garai batzuetan ,beste galaxia batean,gainera ze eredu sozial bultzatzeko,orain hauteskundeek dute lehentasuna, beste autonomi estatuto bat eskatuko dugu,errua PNVrena da, edo HBrena, Madrilen egon beharra dago gure ahotsa entzunarazteko,dei bat egiten diogu Espainiako gobernuari inplikatzeko, eta Parisekoari ere bai,barkamena eskatu behar dugu,euskal afera, sozialistekin (?) akordio batzuetara iritsi gaitezke,Alliot M.k ezin du irabazi hobe PSF,Udalbiltzan Euskal Herriaren izatea bera ukatzen dutenak egon beharko lukete (sic),aro berri bat biolentziarik gabe,independentzia ez da eskubide bat, sistema publikoa indartu behar da,Norvegiako ereduak ez du balio ,gurea Quebec da ,hiru erabakitzeko esparru,banderak ez dira garrantzitsuak,euskal estatua defendatzen dutenak autonomoak dira,…
          Andoni,hori ez da taktika.Hori ez da gure aldeko politika. Diskurtso baikorra independentziaren aldeko indar metaketaren inguruan osatuko da bai ala bai.

          • Ez nuen uste argitu beharrik zegoenik, baina badaezpada argitzen dizut ni ez naizela Andoni Olariaga. Ezagutu ere ez dut egiten.
            Berak idatzitako honi buruz hausnartzeko eskatu dizuet: “Politika ez da printzipioekin pentsatzen eta egiten, ikasgai hori beharko lukete askok ikasia dagoeneko. Politika efikazia da, eta xakean bezala arerioa mugitzeko taktika desberdinak aukeratu behar dira, gustukoak izan edo ez”.
            Bada, badirudi lerro horiek ez dizutela ezertxo ere esan. Lastima. Duela 35 urteko autonomoek ere zure antzeko diskurtsoa zuten. KAS alternatiba taktikoa ez zen taktika baizik eta oportunismoa. Zertarako ibili alternatiba taktikoekin eta horrelako pitokeriekin hain printzipio ederrak ditugunean, ez? Printzipioak behin eta berriro aldarrikatu eta kito, hori aski izango da Herri guztia gure atzetik etor dadin, hain dira erakargarriak eta distiratsuak gure printzipioak. Horregatik, alternatiba taktikoak proposatzen dituzten guztiak poltronero hutsak besterik ez dira. Nabarmena da PNV eta Euskadiko Ezkerrak egindako gauza berbera egingo dutela. Alternatiba taktiko ororen atzean ezkutatzen dena poltronismoa besterik ez baita. Printzipioak, printzipioak eta printzipioak. Beste guztia, kaka hutsa.
            Errealitatera bueltatuz, noizik eta behin bertara bueltatzea komeni izaten baita benetan etorkizuna eraiki nahi baldin bada, zera eskatu nahi dizut, azalduko al didazu, mesedez, zer ikustekorik duen Norvegiago ereduak eta bertan duela mende luze bat lortu zutenak, suediera desagertaraztea, gaur egungo Euskal Herriarekin?
            Etsaia seduzitzeari buruz, berriz, ez duzu ezer aipatu eta horrenbestez pentsatzen dut konturatu zarela hori gezur hutsa dela. Hala espero dut behintzat, ez duzula berriro gezur hori erabiliko.
            Hori bai, sekulako egia batekin bukatu duzu zure komentarioa eta horrek biziki poztu nau: “Diskurtso baikorra independentziaren aldeko indar metaketaren inguruan osatuko da bai ala bai”. Horretan badirudi denok ados gaudela eta ez da gutxi. Metatu ditzagun, beraz, indarrak eta ea pixkanaka alternatiba taktikoei dagokionez ere adostasunera iristen ahal garen, printzipioetan zeharo ados baikaude.

  • Zutik Euskal Herria:
    “Estatuek errespetatu beharko duten euskal erakunde desberdinen arteko akordio politiko erresolutiboa da, prozesu demokratikoak eratu behar duen elementua”. Eta prozesu horrek helburu zehatz bat du: autodeterminazioa eta lurraldetasunaren korapiloak konponduko dituen marko demokratikoa sortzea. Marko demokratikoak ahalbidetu behar du proiektu politiko guztiak gauzatu ahal izatea, independentziaren aldekoena barne”.
    Hau zer da? erretorika, taktika, ala estrategia politikoa?
    Niri ez dit sortzen inongo baikortasunik. Orain arte saiatutako bidea besterik ez zait iruditzen. Ni erakartzen nauenak, independentziak, arerioa uxatu egiten du. Iñakik aipatutako esaldi guztiak, aldiz, aspertu egiten naute, arerioari ez diotelako inongo kezkarik sortzen ote?

    • Aipatzen duzun EHZ txostenaren zatia gaur egun ezker abertzaleak proposatzen duen alternatiba taktikoa da. Bere helburu estrategikoak beti izan dira berberak, independentzia eta sozialismoa. Alternatiba taktikoak dira aldatzen joan direnak egoera bakoitzera egokitzeko. Gaur egungo egoerara egokituz, hori da proposatzen dena eta argi dago ez duzuela gustuko, baina hori izan edo beste edozein alternatiba taktiko izan joko nuke berdin-berdin izango zinetela kontra. Taktika ororen kontra, printzipioak, printzipioak eta printzipioak! Hori dirudi dela zuen posizioa eta horren kontra bai ez dutela balio argudioak.
      Zuek taktika ororekin aspertzen zarete eta ni berriz printzipioetan gotortzen direnekin. Zer egingo diogu, bada!
      Hori bai, hobeto azaldu beharko didazue zergatik pentsatzen duzuen etsaia zuekin dagoela kezkatua eta ez gurekin. Barkatu, baina taktikarik gabeko printzipioak askoz ere errazagoak dira borrokatzen etsaiarentzat, taktika egokiz lagunduak direnak baino. Eta zuen printzipioak, nik ditudan berberak, ez ditut inongo taktikarekin lagunduak ikusten. Oker egon naiteke, hori bai, eta oso taktika landua duzue printzipioak aurrera ateratzeko. Zein da zuen alternatiba taktikoa?

      • Nire helburu estrategikoa independentzia da. Nik ez dut alternatiba taktikoen aldaketa sakonik ikusi. Eta ez nago alternatiba taktiko ororen aurka. Onartzen ez dudana da etsaiarekin akordio independentista batera heldu daitekeenik. Eta nire alternatiba taktikoa, independentziaren aldekoen indar metaketa da. Horretan ari naiz saiatzen.

        • Zure alternatiba taktikoa Independentziaren aldekoen indar metaketa omen da. Eta punto. Bada, helburu estrategikoa hitz bakar batean laburbiltzea primeran iruditzen zaidan bezala (INDEPENDENTZIA!), benetan gutxitxo iruditzen zaizkit lau hitz alternatiba taktiko landu eta oso bat laburbiltzeko. Oso gutxi.
          Gehixeago zehaztu beharko didazu zure alternatiba taktiko hori. Izan ere, lau hitz horiekin denok ados baikaude. Denok, baita borroka armatuarekin jarraitu nahi zutenek ere, nahiz eta oso argi esaten zitzaien borroka armatuarekin jarraituz ez zegoela indar metaketarik egiterik. Dena den, haiek behintzat zehaztu egiten zuten haien alternatiba taktikoa eta indar metaketaren alde zeudela esateaz gain (denok gaude horren alde!) beste hainbat gauza ere argi uzten zituzten; tartean, estrategia politiko-militarrarekin jarraitzearena.
          Zuk, ordea, ez duzu ezertxo ere zehaztu. Ez duzu deus esaten indar metaketa hori lortzeko egin beharrekoari buruz. Nola lortu? Hor dago koxka eta ezker abertzaleak argi erakutsi ditu bere kartak horri dagokionez, bai hitzez, bai ekintzez. Eta zuk, nola lortu nahi duzu indar metaketa hori?

  • Printzipioak 2012-07-03 09:56

    No agrada nunca lo que no se ha tenido jamás. La naturaleza del hombre es ser libre y querer serlo, pero también su carácter es tal que, naturalmente, tiene la doblez que la educación le da.
    Por tanto, causa primera de la servidumbre voluntaria es la costumbre: igual que los más bravos courtaults que, al principio muerden el freno, y después de domados y donde poco antes coceaban contra la silla, son luego conducidos por las riendas, y muy ufanos hacen vana ostentación de su fuerza bajo la armadura que les cubre. Se dicen que han estado siempre sujetos, que sus padres han vivido así; piensan que ellos les impidieron que sufrieran la muerte y se lo hacen creer a sí mismos con ejemplos; fundamentan sobre la tradición la posesión de aquellos que les tiranizan, pero, en verdad, los años no dan derecho a hacer mal y, más bien, aumentan el agravio. Siempre quedan algunos que sienten el peso del yugo y no pueden abstenerse de sacudirlo; no se acostumbran jamás a la sujeción y jamás saben desprenderse de sus naturales privilegios ni dejan de acordarse de sus predecesores, ni de su primer ser. Estos son, desde luego, los que, teniendo el entendimiento claro y el espíritu clarividente, no se contentan con mirar lo que está delante de sus pies, ni miran atrás ni adelante, ni consideran, pues, las cosas pasadas para juzgar las del porvenir, ni para medir las presentes; son los que, teniendo su cabeza bien hecha y habiéndola pulido por el estudio y el saber, aun cuando la libertad estuviera enteramente perdida, y totalmente fuera del mundo, ellos, imaginándola y sintiéndola en su espíritu y saboreándola aún, consideran que la servidumbre no es nunca digna de su aprecio, por bien que se la adorne.