Maletak eta señoritak

Maletak eta señoritak

Maddi Txintxurreta

Santiago. Iritsi gara. Imanolek ez dit atsedenik eman hegaldiko lehenengo sei orduetan, eta orain lehortu du ezpainpeko lerdea, menia bere ohiko bonbardaketekin eteteko prest. Ia ez duela deskantsatu dio, hegazkinak lur hartu duenean justu eten duela hartu berri zuen ametsa. Gezurra. Nik ez dut kliskarik egin hamabi ordutan eta badakit Imanolek seko pasa duela bidai erdi.

                Uhala askatu eta esku bat jarri dit izterrean. Zu hartu zaitu loak? Bere eskuari so egin eta zirrara bat igo zait goragalea eragiten duen eztarriko punturaino. Baietz esan diot irribarrez.

                Poltsatik takoidun oinetakoak atera eta hauek janztera makurtu naiz. Azkar egin dut, badakidalako Imanolen begiek nora jotzen duten makurtzeko imintzioa egiten dudanero.

                Presaka gabiltza. Hegaldia ordubete atzeratu da eta enpresak kontratatutako norbait egongo da gure zain aireportua. Komunean sartu naiz. Konketan jarri dut poltsa zabalik. Ezpainak margotu, ilea orraztu, begiak errepasatu eta gona txukundu dut, presaka. Azken begirada ispiluan, azkenengoz blusa tenkatu, eta komunetik atera naiz.

                Imanol nire zain dago bion maletekin. Berak kargatu du bagaje guztiarekin aireportuko korridoretan barrena. Gorputza zuzen, klak-klak-klak  takoiak ozen, presak eragindako abiaduran arnasestua disimulatzeko kontzentratu naiz. Imanol ni baino pausu bat aurrerago doa, nekea ezkutatzeko asmoz hitz egiteari utzi gabe, baina bekokiko izerdi tantak zelatatu du.      

                Korridorearen bukaeran aurkitu gara APAIN SL kartela eskuetan eusten duen gizonarekin. Ernesto, santiagotarra. Eskua luzatu dio Imanoli, eta masaila niri. Kotxeraino lagundu gaitu. Imanol kopilotuaren eserlekuan sartu da, eta, Ernestok, atzeko atea ireki dit, esku bat luzatu, eta señorita esatearekin batera, autoan sartzeko gonbita luzatu dit. Kaballeroak ozeanoaren alde bietan aurki daitezke, antza.

                Atzeko ispiluan begirada harrapatu diot Ernestori. Leihora zuzendu ditut begiak, baina txoferrak bereei eutsi die, eta lindas las españolas, esan dio ahopean Imanoli. Vascas, zuzendu dio nire lankideak. Somos vascos. Hortik aurrera, Euskal Herriko eta atzerriko gatazka politikoez jardun dute gizonek; nola euskaraz hitz egiten dugula euskaldunok, hala Perun ere badagoela Arequipa izeneko probintzia bat independentziaren alde borrokatzen duena. Niri leihotik kanpora egin dit ihes eztabaida politikoak, eta bertatik ikusi ditut emakume bat bi eskuekin hiru seme eusten, traje eta karpetadun gizon bat mugikorretik hitz egiten eta kaleko txakurrak neska gazte baten erosketako poltsak usaintzen.

Maletak eta señoritak

 

Irakurri iruzkin osoa kaixomaitia.eus-en blogean >>

Argazkia: “Tacones y asfalto” Joan Lesan hemendik hartua
Maletak eta señoritak