Eskuko telefonoan instalatzen diren joko horietan ibiltzea gustuko dut, erlaxatu eta burua husten laguntzen didatelako. Halakoetan ibili zareten guztiok badakizue publizitateak tartekatzen dituztela, eta ikusiz gero, sariren bat ematen dutela. Segundo gutxi irauten dute iragarkiok, eta horregatik sakatzen dut play. Baina aurrekoan spot horietako batek pot eginda laga ninduen.

Sloganak gaztelaniaz hauxe zioen: “¿Quieres conocer hombres jóvenes mayores de 50 años? (Gizon gazteak ezagutu nahi dituzu, 50 urtetik gorakoak?)”. 50 urtetik gorako gizon gazteak? Ezinezkoa da hori! Adin horretara ailegatutakoan gaztaroa pasatuta dago, barren! Helduaroan bete-betean murgilduta egoten gara bizitzako edade horretan.

Anekdota horrek beste bat ekarri zidan gogora, hilabete pare bat lehenago gertatutakoa. 9 urteko ilobarekin nengoen berbetan, eta halako zeozer esango nion: “Zuek, umeok…”. Berak —adin horrek ematen duen seriotasun eta duintasunarekin— bota zidan: “Leire, ni ez naiz umea”. Begiak talo eginda galdetu nion ea zer zen orduan, eta “ni gaztea naiz” erantzun zidan. Hori entzundakoan ia-ia The Exorcist filmeko neskatilari bezala burua jira eta bira hasi zitzaidan, sinistu ezinda. “Ez, laztana, zu ez zara gaztea. Umea zara, eta ume-denboraz disfrutatu luzaroan” izan zen nire berrerantzuna.

9 urteko mutikoa eta 50 urtetik gorako gizona, biak gazte? Noiz hasi eta amaitzen da gaztaroa, orduan? 8 urterekin hasi, eta erretiroarekin amaitu? Ez dakit, bada, luzeegi irizten diot; bizitza ia osoa, horretara.

Ulertzen dut zer adierazi nahi zuen iragarkiko leloak, ez naiz hain leloa. Baina esaldia bera begitandu zitzaidan kontraesan hutsa. “Gizon gazteak” irakurriz gero 30 urte inguruko (edo gutxiagoko) mutilak datozkit burura, gazte-txartela indarrean (edota iraungi berri) dutenak, alegia. Inoiz ez ditut imajinatuko gazte epitetoarekin aurre-jubilazioa begi-bistan duten pertsonak. Badakit adjektibo hori erabilita, itxura eta sasoiari egin nahi diotela erreferentzia, jakinekoa delako adin horretan alde handia dagoela plantan. Beharbada, gaztelaniaz mayor berba erabiltzeak nahastu ninduen gehien, hitz horrek nagusi, adindun, zaharrago esan nahi duelako. Oximoron hutsa, hortaz.

Umearena ere konprenitzen dut, umetan denok hazi eta nagusi bihurtu nahi izan dugulako. Baliteke gaztetasunean baino, gure ilobak begiak eta erreferentzia aurre-nerabetasunean jarri behar izatea. Baina mutikoak eskolako txikiena ez dela adierazi nahi zidala uste dut, zentzuduna bazela, ezaguerara helduta zegoela. Egia da, adin horretakoak ez dira txikitxoak, baina umeak izaten jarraitzen dute.

Zer du gaztetasunak denok sasoi horretan egon nahi izateko? Dirutzak xahutzen dira krema antiaging-ak erosten, zimurrak disimulatzen, botox injekzioak jartzen, liftingak egiten… itxura gaztea izateko. Baina horiek guztiek gazte mantenduko ote gaituzte? Ala azaluskeria baino ez da kontua? Gainera, beti-gazte izan nahi hori ez ote da ilusio hutsa? Kalterako baino ez dela begitantzen zait: dugun edadea onartzea osasun mental eta oreka pertsonalerako onena da, ahaztu barik helduaroak ere badauzkala gauza positiboak, uste baino gehiago. Gaztaroan kateatuta geratzea ez da ganora.

50 urteko emakume gaztea ez naiz izango, beraz!

Beti-gazte jendea Beti-gazte jendea Beti-gazte jendea