Azkenik iritsi dira, bertan ditugu hain gustuko ditugun gabonak. Niri ere ikaragarri gustatzen zaizkit, jendeak bere onena ateratzen duelako, kaleko zein etxeetako hanbiente eta koloreengatik. Mitologia, folklorea… dena da misterioa gabonetan. Baina, inozentzia aski galtzen hasia dut eta horrek gabonen aurka jokatzen du. Konziente naiz gizarte kapitalista kontsumista batean bizi garela eta gabonekin gizarte egoista honi jaten ematen diogula. Eta ni naiz lehenengoa. Zertarako ukatu… Gabonak herrialde bakar batzuetan ospatzen dituzte.

Baina umetan bizi ohi ditugun gabonak bestelakoak dira. Gauza konplikatu guzti horiek ez ditugu ulertzen eta dena da magia, dena da misterioa. Txikitan, oroitzen naiz nola oparien poza ez zen ekonomikoa, nola ez zen interesatua. Berdin zioen kasko bat, erloju bat ala game boy-a bazen oparitzen zidatena, nere poza ez zen materialagatik, baizik eta Olentzero etxean sartu zelako ezkutuan… inor konturatu gabe… eta oparia utzi zuelako niretzat.

Eta beste poz bat, oraindik mantentzen dudana, familia osoa mahai batean ikustearena da. Mahai inguruan kantatzearena eta esaten dituzten gauzak entzutea, kontuak, istoriak… Nahiz eta geroz eta gutxiago geratzen garen familian.

Ni umetako gabonekin geratzen naiz, inozentziarenekin. Besterik gabe, gabonak dituzuenoi, ondo pasa gabonak eta gozatu hurbilenekoekin.

Oier