Frustrazioa zer den galdetu dit gaur kontzientziak?
Baina nekatuta dagoenak ez daki nola erantzun,
erantzunik gabeko beste galdera bat…

Goizeko ur apaletan, oraindik eguzkia esnatu ez denean, arrantzara irten eta hortik 10 ordura otarra hutsa izatea. Hemingway-en Agurea eta itsasoa eleberriak dakarkidana burura. Penak eta komeriak, barne borrokak eta maitasuna. Maitasuna egunerokoari, inguruari eta bizipenei. Maitasuna izan zarenari eta zarenari… ez jakintasunari, izango zarenari. Esku soil batek konta dezakeen guztia ulertu ezinak sortzen duena… ulertu ezina… frustrazioa.

Usteak erdia ustel dio esaerak. Frustratu batek asmatu zuen ziurrenik. “Izarrak ikustera noa laztana”, “norekin bada?”, “sekretu bat da… nirea”, “norekin zoaz, nirekin ez bada!”, “frustrazioarekin”. “Zergatik?”, “Momentu txarrenetan nire ondora etortzen den bakarra delako…”

eta abar…

zerdiok